Wat doe ik om gezond te blijven tijdens de lockdown? Nu we meer binnen zitten en het weer de helft van de tijd ook niet echt erg uitnodigend  is om naar buiten te gaan probeer ik een aantal dingen te doen om toch gezond te blijven. Natuurlijk zijn dit geen dingen die ik anders totaal niet zou doen, maar ik probeer er nu toch wat meer op te letten. Lukt niet altijd..maar het lijkt me toch leuk om het te delen. Waar letten jullie nu meer op?

Vitamine pillen nemen. Momenteel gebruik ik vooral de pillen van Orise. Ik gebruik elke dag vitamine D en wissel dit af met multivitamine en vitamine C. Ik heb van mezelf altijd al b12 te kort, dus ook die slik dagelijks.

2x per week hardlopen: Zoals ik ook in mijn vorige blog beschreef, probeer ik 2x per week hard te lopen. Ik had dit liever nog vaker gedaan maar helaas moet ik een beetje opletten dat ik mijn knie overbelast. Ik streef naar 1 interval training en een duurloop.

Stappen zetten: ik probeer elke dag 5000 stappen te zetten. Dit is voor mij een richtlijn om op dagen die ik niet sport toch in beweging te blijven en tijdens de lunch een rondje te wandelen. Die 5000 is trouwens een richtlijn; iets meer of minder gebeurt ook regelmatig.

Genoeg fruit eten: Dit vergeet ik nog wel eens in de winter. In de zomer eet ik meer fruit omdat ik zomers fruit (meloen, mango, kiwi) lekkerder vind en het dan ook eerder pak als een soort verkoelend tussendoortje. In de winter moet ik mezelf altijd dwingen om die mandarijn te nemen..

 Mindfulness:  Ik start de dag met 10 minuten mindfulness (of althans dat is het idee) het schiet er regelmatig bij in, maar ach..beter iets dan niets toch. Helpt wel echt om een relaxte dag te hebben merk ik.

Nu het echt herfst is en de dagen steeds korter worden, merk ik dat het lastiger vind om ’s avonds nog te gaan sporten. Het weer is minder uitnodigend dan in de zomer en het is as we speak al rond half 8 helemaal donker. Ik werk sinds 2 weken weer volledig thuis en je zou zeggen dat het dan weer makkelijker gaat om na werk te sporten, maar toch heb ik er moeite mee omdat ik een beetje blijf hangen in die werkmodus. Ik heb een aantal tips die voor mij werken op zo’n moment en die ik graag met jullie deel!* Ik sport vaak ’s avonds, maar dit is natuurlijk ook prima van toepassing op voor je werk sporten 🙂

1.Doe een activiteit die je leuk vindt. Heb je geen zin om hard te lopen in de regen? Misschien is die drempel om te gaan fitnessen dan wat lager? Ik zelf wissel vaak hardlopen en racefietsen af en mocht ik daar nou allebei geen zin in hebben ga ik wandelen om toch iets te doen en in beweging te komen.

2. Spreek met iemand af om samen te gaan (of virtueel). Ik ben goed in met excuses aan te komen, maar als ik met mijn vriend af spreek dat we op dinsdagmiddag gaan hardlopen dan moet ik behalve mezelf, ook hem nog overtuigen om niet te gaan:) en dat werkt als een goede stok achter de deur! Of je vertelt aan een collega dat je gaat en komt hier vervolgens op terug. Zeggen dat je toch niet bent gegaan, is ook weer zo jammer;)

3. Stel een doel waar je naar toe kunt trainen. De meeste doelen zijn lastiger te behandelen met alleen in het weekend trainen. Voor mij werkte het top om me op te geven voor de 7 Heuvelenloop. Helaas kreeg ik gisteren te horen dat die niet doorgaat.. maar de voorbereidingen naar die wedstrijd toe hebben me wel geholpen om toch te blijven trainen. Helaas zijn er veel evenementen gecanceld, maar wie weet is een Virtuele Run iets voor je? Bij VirtueelNL zijn veel virtuele runs waar je je voor op kunt geven om toch een soort doel te hebben. Ook is er op 24 & 25 oktober weer een virtuele NN Running Day

4. Ga direct na werk door. Deze werkt voor mij echt goed; als ik moe ben na werk en nog moet koken of allerlei kleine klusjes moet doen schiet het er vaak bij in. Die moeheid is echter vooral mentaal (ik zit nog in een werkmodus) en juist door direct nadat ik mijn laptop heb dichtgeklapt te gaan, ga ik dit tegen.*Voor als je niet thuis werkt: is het misschien een idee om je spullen mee te nemen naar werk, zodat je ook een soort van meteen door kan en je wilt die spullen toch niet voor niks mee hebben?:)

5. Beloon jezelf als je toch geweest bent: die beloning verschilt bij mij per keer maar favoriet is toch wel iets lekkers als avondeten.

6. Kies een vaste dag uit: Makkelijk als je je er al op kunt voorbereiden dat je die dag gaat. Andere verplichtingen kun je dan makkelijker naar een andere dag/moment verschuiven. Als het in je systeem zit is het makkelijker vol te houden.

7. Ik doe dit niet vaak, maar soms werkt het wel; leg kleding alvast klaar. Vooral ’s ochtend kan ik me voorstellen dat het handig is om alles alvast klaar te hebben liggen; het verlaagt de drempel en maakt dat je er alvast mee bezig bent in je hoofd.

Wat werkt voor jou? Heb jij nog meer tips?

Ken je dat gevoel, dat je een uitgestrekte vrije dag voor je hebt waar je eens lekker van wilt genieten? Geen werk, geen verplichtingen? Maar dat je, doordat je ‘moet’ genieten, hier juist weinig van terecht komt? Ik hoor het de laatste tijd veel om me heen en moet zeggen dat ik er zelf ook wel last van kan hebben: en het lijkt de laatste tijd ook wel meer dan vroeger.  Wellicht dat het iets met deze ‘Coronatijd’ te maken heeft? Ik dook er eens in: wat maakt dat je vrije tijd als moeten gaat ervaren?

Ik vond een onderzoek/artikel dat stamt uit 2016 ; ver voor alle Corona perikelen weliswaar, maar daardoor niet minder van toepassing. Uit dit onderzoek bleek dat mensen graag plannen en structuur aanbrengen; iets dat natuurlijk supereffectief is om dingen af te krijgen, het welbekende ‘getting things done’. Maar of het plannen van vrije tijd ook zo’n goed idee is?
Gedeeltelijk! Het bleek dat wanneer mensen hun vrije tijd teveel plannen, zij deze tijd eerder als ‘moeten’ gaan ervaren en dat het idee achter vrije tijd: volledig ontspannen, op deze manier eigenlijk teniet werd gedaan. Het tot in de puntjes plannen van activiteiten op je vrije dag maakt dus dat je in feite minder ontspant.
Kleine nuance in het onderzoek: het in grote lijnen plannen van een vrije dag (dus niet het tot in de puntjes uitdenken van elke activiteit) bleek geen negatief effect te hebben op het gevoel van ontspanning. Blijkbaar, zo bleek althans uit het onderzoek, is de sleutel tot een ‘succesvolle’ vrije dag om in grote lijnen te plannen, maar de precieze invulling op de dag zelf verder vorm te geven.
Kern (althans van dit onderzoek): Plan niet alles tot in de puntjes op je vrije dag, maar doe ook spontaan dingen.

Het bovenstaande onderzoek stamt uit 2016 en dat is natuurlijk ver voordat iemand ooit had kunnen bedenken dat we in 2020 in een soort lock down situatie zouden belanden. Als ik dit vertaal naar de huidige tijd denk ik dat er ontzettend veel gepland moet worden. Door het vele thuiswerken vervaagd de lijn tussen werk en privé en blijf je meer in je werk (in dus in de to-do modus) hangen. Daarbij is de spontaniteit bij veel dingen minder omdat er tegenwoordig nou eenmaal veel gereserveerd moet worden; even een spontaan dagje naar een pretpark of uiteten kun je over het algemeen wel vergeten omdat je moet reserveren. Maar het is niet onmogelijk! Toevallig had ik afgelopen weekend een last minute weekendje weg. Plan was om naar Berlijn te gaan maar dat was niet mogelijk en in plaats daarvan werd het een weekendje Veluwe, dat we woensdagavond boekten. Last minute, gaan met de banaan en we zien het daar wel. Is het daarom dat ik zo genoten heb? Zou goed kunnen:)

Hou jij van spontane dingen of plan je liever tot in de puntjes? Merk je verschil in deze tijd?

Bron: Malkoc, Tonietto, Olin Business School/ Washington University, Journal of marketing Research

Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in psychologie. Het lijkt me daarom leuk om eens een blog te schrijven over hoe sporten kan helpen om mentaal goed in je vel te zitten. Er is hier vanuit wetenschappelijk oogpunt natuurlijk veel onderzoek naar gedaan, en hoewel ik dat ook mega interessant vind, wil ik hier nu mijn eigen bevindingen met jullie delen; dingen die mij zelf opvallen en niet zo zeer zaken die wetenschappelijk bewezen zijn. Misschien doe ik dat in de toekomst nog wel, maar eerst iets over wat sport mij persoonlijk brengt op het gebied van mentale gezondheid & geluk!

Sporten geeft structuur (aan je week en aan je gedachten)
Ken je van die dagen dat je van alles moet, maar aan niks toe komt of dat je niet weet wat je het eerst moet/wilt doen? Ik wel. Ik bedenk op die dagen dat ik iig een rondje wil hardlopen en plan daar mijn dag omheen, dit geeft wat structuur aan een (vrije) dag. Ook heb ik vaste avonden dat ik sport, voor mij geeft dat structuur aan de indeling van de week. Ook structureert het mijn gedachten, zie volgende kopje.

Sporten (en voor mij dan met name hardlopen) geeft energie en afleiding
Drukte, dagelijkse bezigheden, alles staat even op pauze wanneer je bezig bent met sporten. Wanneer je bezig bent met sport, ben ook echt even bezig met sport en niet met allerlei andere zaken waar je de rest van de dag mee bezig bent. En laten we wel wezen; hoewel sporten niet altijd leuk is en het soms ook echt vooral afzien is..afzien leidt wel tot afleiding;) Ook heb ik altijd hernieuwde energie na hardlopen, zelfs als ik slecht geslapen heb, heb ik kort na hardlopen geen last meer van vermoeidheid (dat komt later wel weer terug, maar op dat moment even niet;))

Sporten maakt me creatiever;
Ik heb vaak van die  eureka momentjes tijdens het hardlopen. Dan weet ik opeens wat ik wil gaan doen of bedenk ik me opeens wat ik vergeten was. Ook krijg ik al lopende vaak ideeën over wat ik wil doen met een bepaald project. Van die mini inzichtjes: I love it:) Ik ga soms zelfs speciaal hardlopen om dat gevoel op te wekken. Het maakt me alert en zorgt dat ik met frisse moed tegen iets aan kijk.

Sporten als prestatie: iets behalen
Mezelf uitdagen vind ik heerlijk. Hoewel ik in deze (Corona) tijd wel minder wedstrijden heb staan dan voorheen, hou ik er van om naar een bepaald doel toe te trainen, ik heb dat echt nodig. Hoe fijn is het als je een doel stelt en deze ook daadwerkelijk haalt (of er lig in de buurt komt).  1 kanttekening: ik moet wel zorgen dat een goal niet te belangrijk wordt en dat ik ook kan genieten van de weg er naar toe.

Herkenbaar? Hebben jullie nog andere mentale welzijnsmomentje die je bereikt door hardlopen?

Laatst postte ik er ook al iets over op Instagram; ik ben sinds een tijdje bezig met het behalen van 10k stappen per dag. In deze blog wil ik meer vertellen over waarom ik dat doe en hoe het me bevalt om dat dagelijks te doen.

Vroeger lette ik nooit op stappen
Als er iets op het display van mijn Garmin horloge was waar ik geen aandacht aan besteedde, dan was het wel de stappenteller..Toen ik echter wegens terugkomende knieklachten een tijdje geleden minder kon hardlopen dan voorheen en wel graag in beweging wilde blijven ben ik erop gaan letten en afgelopen periode van 4 weken heb ik geprobeerd om elke dag die stappen te halen. Is dat eigenlijk wel haalbaar en hoe bevalt het?

Tijdens mijn vakantie & op vrije dagen
JA! Tijdens de vakantie was het makkelijk om het aantal stappen te behalen. Hoewel ik weinig hardgelopen heb, was ik wel dagelijks bezig met hiken/ steden bezoeken, liep ik dus veel en kwam ik regelmatig op 17k stappen uit. Aan het eind van mijn vakantie was het stappen doel op mijn horloge (dat steeds hoger wordt en een soort gemiddelde is van het aantal stappen dat je loopt) op mijn horloge dan ook niet meer 10.000 maar 14.000 stappen. Dat was dan ook maar van korte duur want eenmaal thuis zijn 14k voor mij niet haalbaar en dus ging het stappen doel alweer snel omlaag. Op dagen dat ik vrij ben is het goed te doen om die 10k stappen te halen, al met al beweeg je al best wel wat en met een rondje hardlopen erbij kom je een heel eind.

Op werkdagen
Vind ik het nog best lastig. Je moet dan eigenlijk tussendoor al gaan wandelen, want je komt niet vanzelf aan je stappen als je een kantoorbaan hebt en veel zit. Ook qua tijd is het lastig om die 10k stappen te halen. Het is me wel iedere dag gelukt, maar met veel moeite; ik moest mezelf echt dwingen om na werk nog hele rondes te gaan lopen (waar ik niet altijd zin in had). Je doet 10k stappen niet zomaar even tussendoor op die dagen en ik denk dat ik dit stappen doel na deze trial van 4 weken ook maar loslaat voor werkdagen.

Hitte
Het is me 3 weken gelukt om elke dag 10k stappen te zetten.. alleen tijdens die hittegolf week was ik een aantal dagen Sjaak Afhaak en heb ik de stappen maar even gelaten voor wat het is. Maarrr.. de lat niet te hoog leggen met de hitte is ook een uitdaging op zich zeg ik dan maar:).

Loop je meer met een stappenteller?
Het tellen van stappen geeft een bepaald inzicht in hoeveel je beweegt. Goed punt is denk ik om het niet te belangrijk te laten worden, het zegt natuurlijk niet alles over hoeveel je beweegt en het is maar een getal, maar ik denk dat je uiteindelijk wel meer loopt als je je stappen telt; je bent je meer bewust en het is me al een aantal keer gebeurt dat ik ’s avonds nog even een blokje om ging om die extra stappen te zetten zodat ik mijn doel voor die dag haalde. Anders was ik toch echt op de bank blijven zitten.

Ga ik dit blijven doen?
Ik wil zeker op mijn aantal stappen blijven letten, maar denk wel dat het belangrijk is om wat nuance aan te brengen en het niet al te belangrijk te laten worden. Op werkdagen is het bijvoorbeeld lastig;  dan is iets minder ook prima.

En jij?
Tel jij stappen? Wat is jouw dagelijkse doel en is dit makkelijk te halen?

Ik heb al een aantal keer iets geschreven over hoe mindful hardlopen voor me kan zijn en dit een van de redenen is dat ik hardloop (zie blog ‘Waarom loop ik hard’). Hoewel ik het competitieve aspect en het behalen van PR’s ook zeker leuk & belangrijk vind, loop ik voor een groot deel ook hard omdat ik tijdens hardlopen relaxed word en echt in het moment kan leven. Mindful hardlopen dus. Omdat ik deze term al een aantal keer gebruikt heb in mijn blogs, lijkt het me leuk om er iets meer over te vertellen in een blog. Waarom is lopen mindful voor me en hoe loop ik mindful?

Wat is mindfulness & waarom doe ik het?
Voor de meesten waarschijnlijk een wel enigszins bekende term; mindfulness lijkt steeds populairder te worden, en terecht, want ik denk dat het belangrijk is om aandacht te hebben voor het hier en nu in een drukke wereld vol moeten, moeten, moeten:). Wat ik versta onder mindfulness is het vermogen om in het hier en nu te leven en alles (inclusief je eigen gedachten) te accepteren zoals het is. Ik heb gemerkt dat dit erg werkt tegen onrustige en gehaaste gevoelens en gedachten over verleden en toekomst.  Grappige is dat dit heel goed te combineren is met hardlopen! Juist door in het hier en nu te blijven kun je meer van hardlopen genieten en plezier hebben in het lopen zelf. Vroeger was dit voor mij wel anders. Vroeger dacht ik maar aan 1 ding als ik hardliep en dat was de finish halen en het weer achter de rug hebben in een het liefst zo snel mogelijke tijd. Daardoor genoot ik weinig van het hardlopen zelf en ging ik eigenlijk alleen maar voor het einddoel: dat PR. Nu ik ook kan genieten van hardlopen zelf en merk ik dat ik ook meer plezier haal uit trainingen, i.p.v. alleen uit de wedstrijden die goed gaan.
Live for the journey, not only the goal is dan ook mijn slogan.

Mijn 4 tips om mindful hard te lopen:
1.  Ik ga zonder horloge op pad (of ik heb ‘m wel om, maar ik zet ‘m niet aan) omdat het meten van afstand & tijd over het algemeen leidt tot een gejaagder gevoel tijdens het lopen. In het begin vond ik deze lastig omdat ik van het ‘meten is weten’ ben. Waarom zou je hard gaan lopen als je niet eens weet hoeveel je loopt? Maar juist dit leidt eigenlijk af van het doel; lekker hardlopen.

2.  Focus op je ademhaling. Hier begin ik altijd mee, zelfs nog voor ik daadwerkelijk start met hardlopen. Wanneer je let op je ademhaling ben je je eigenlijk meteen al bewust van het hier en nu.

3.   Focus op de omgeving i.p.v. op je eigen gedachten. Hoewel ik juist tijdens hardlopen altijd  mega veel gedachten heb probeer ik deze tijdens mindful hardlopen juist ‘los’ te laten door me echt te focussen op wat ik zie en hoor. Hierbij gebruik ik alle zintuigen en ik wissel deze af.

4.   Ik mijd de stad en ga naar het bos. In een grote stad letten op wat je ziet en hoort en proberen om mindful te lopen is next level. Ik denk dat het zeker kan, maar ik vind het erg lastig en hou het liever bij een rustige omgeving. Ik hou wel erg van muziek tijdens lopen en hoewel dat lastig te combineren lijkt met mindfulness, kan het zeker wel op het moment dat je naast dat je muziek hoort ook nog kan focussen op de omgeving. Dat kan bijvoorbeeld met de Aeropex headphones van @aftershokz (no spon) omdat je hier behalve muziek ook nog de omgeving kan horen en je dus kan focussen op wat je hoort.

Lopen jullie wel eens mindful hard? Hebben jullie wellicht nog andere tips?

Waarom loop ik hard? Is de vraag die ik vanuit Garmin kreeg. Waarom trek ik toch wel een aantal keer per week mijn hardloopschoenen aan en trek ik erop uit? Ook voor mijzelf is het interessant om dit eens op een rijtje te zetten want zoals het altijd gaat met dingen die je veel doet; na een tijdje zit het in je systeem en vergeet je bijna waarom je er mee begonnen bent. Er zijn meerdere redenen te noemen waarom ik hardloop en ik zal ze hieronder met jullie delen!

Ik voel mij lichamelijk gezonder
Ik heb vroeger altijd veel gesport, maar ben hier tijdens mijn studietijd volledig mee gestopt. Ik merkte dat mijn conditie sterk achter uit ging; ik was al moe van een stukje wandelen en ik zag op tegen een stukje fietsen van huis naar het station. Daarbij was ik ook een stuk zwaarder dan ik nu ben. Dit niet sporten maakte dat ik lichamelijk minder goed in mijn vel zat, maar dit had ook zo z’n uitwerking op mijn mentale gesteldheid en dat brengt me op het volgende punt:

Mentale gezondheid
Het feit dat ik lichamelijk merkte dat ik niet meer sportte had zeker ook een mentaal effect: ik voelde me futloos en energieloos en ergens ook schuldig dat ik niet meer sportte omdat ik wist dat ik dit eigenlijk wel nodig had. Als een vicieuze cirkel waar je nooit echt beter uit gaat komen. Mijn manier om deze te doorbreken is geweest door ‘gewoon maar te gaan.’ Forerunner aan en go. Dan maar heel kort, dan maar heel rustig. Om in elk geval maar van die bank af te komen en de deur uit te gaan.

Ik word gelukkig & mindful van hardlopen
Tijdens mijn studie psychologie, toen ik dus weinig tot niet sportte, had ik college van Professor Erik Scherder. Ik leerde tijdens dit vak dat hij gaf, genaamd ‘Neuropsychologie’, over hoe je hersenen aantoonbaar baat hebben bij hardlopen en sporten in het algemeen. Ik zal hier verder niet te diep op in gaan (ik vind het wel heel interessant dus wie weet schrijf ik er nog wel eens een blog over). Toentertijd heb ik die informatie wel opgeslagen, maar heb ik er weinig mee gedaan.. vandaag de dag wel! Als ik me een beetje duf voel en niet productief ben op een dag dat ik juist wel productief wil of moet zijn, denk ik aan deze les en trek ik mijn schoenen aan; want het werkt. Sporten maakt dat je hersenen actiever zijn, dat je creatiever wordt en zaken beter kan overzien. In een wereld met veel prikkels, afleiding en drukte is het fijn om hardlopen te kunnen gebruiken als tool om structuur aan te brengen:).

Hardlopen brengt me even dat hier & nu, waar ik alle drukte vaak vergeet te zijn. Soms ben ik daar heel bewust mee bezig terwijl ik loop en soms geniet ik gewoon lekker en denk ik nergens aan. Beide heel fijn en mindful!

En dan last but not least: wedstrijden zijn kicken
De kick die je krijgt van een PR; van de juichende menigte en de gezelligheid van een wedstrijd. Heerlijk. Maar om die PR’s te kunnen lopen en wedstrijden een beetje lekker mee te kunnen doen moet je toch regelmatig trainen. Mezelf opgeven voor een wedstrijd werkt voor mij als een goede motivatie; wanneer die datum eenmaal staat weet ik dat ik gericht ergens naar toe kan trainen. En mocht ik niet zozeer op zoek zijn naar een ontspannen trainingsrondje (zie kopje hier boven), dan weet ik dat ik dat ik in elk geval moet gaan om km’s te maken voor een knaller van een PR!:)

 Dit zijn voor mij de belangrijkste redenen om hard te lopen. Ik ben benieuwd naar jullie motivatie! Waarom lopen jullie hard? Of meer algemeen natuurlijk; waarom sporten jullie? #beatyesterday #garminnederland #whydoyourun

Dit keer schrijf ik een blog over de minder zonnige kant van hardlopen; blessureleed. Helaas was dit voor mij de afgelopen 2 weken de realiteit..

Mijn knie
Tijdens mijn halve marathon in Amsterdam had ik nergens last van en liep ik best lekker (zie blog ‘Mijn eerste halve Marathon’). Nadat ik gefinisht was had ik hele zware benen. Zware benen, maar geen pijn. Ik dacht dat het allemaal wel meeviel en dat ik vooral fixe spierpijn zou krijgen (ik had ook nog nooit een afstand van 21,1 km gelopen dus het leek me heel logisch dat ik die spierpijn zou krijgen.)
Maar al in de avond merkte ik een soort, tsja hoe omschrijf je dat, steek, in m’n linkerknie. Aan de zijkant. En de dag erna, maandag, was die pijnlijke steek nog heftiger en was zelfs lopen lastig. Vooral traplopen bleek een hele opgave; ik strompelde wat af die dag.
Gelukkig, gelukkig, gelukkig werd de pijn in de dagen erna minder en verdween het zelfs.. tot het moment dat ik een halve week later weer een rondje liep. En toen realiseerde ik me dat ik gewoon echt geblesseerd was.

En nu?
Om die knie veel rust te geven heb ik besloten om heel rustig aan te doen. Als ik ga lopen, zal dat op een langzaam tempo moeten. Daarnaast kan ik niet teveel km maken; ik merk dat de eerste 5 km wel gaan en het daarna mis gaat. Om het even van de positieve kant te bekijken: ik kan dus in elk geval 5 km lopen en dat is meer dan niets.

Zwemmen, fietsen?
Ook ben ik van plan om zwemmen weer op te pakken, dit deed ik in de zomer al heel regelmatig maar hier ben ik in aanloop naar de halve marathon eigenlijk mee gestopt omdat ik me vooral wilde focussen op hardlopen.
Ook denk ik erover om mijn wielrenfiets weer eens tevoorschijn te halen. Die hangt al zeker 6 jaar te verstoffen..maar als die blessure niet over gaat dan is dit zeker een plan B optie. Waarom ik ooit aan wielrennen deed en nu al een aantal jaar niet meer? Misschien schrijf ik daar binnenkort wel een blog over;)
Maar jeetje joh, ik realiseerde me op het moment dat ik met die pijnlijke knie de trap afstrompelde wel hoe ontzettend dankbaar ik ben dat ik verder gewoon alles kan. En dat ik m’n lichaam echt die rust ga gunnen, om later ook nog plezier te hebben van hardlopen. Nu even pas op de plaats en vooral luisteren naar mijn lichaam.

Herkenbaar?
Heb jij wel eens last gehad van een blessure die lange of korte tijd duurde en wat deed je toen? Hield je rust of probeerde je een andere sport?