Verhuizen..
Het is niet eens zo heel lang geleden dat ik voor het laatst verhuisde.. 3 jaar. Maar op de een of andere manier heb ik volledig uit mijn geheugen gewist hoe hectisch dat toen was, maar tijdens het verhuizen wist ik het opeens weer. Het daarom is ook dat ik me heb voorgenomen dat ik dit de komende 10 jaar NIET meer te verhuizen.
Ik heb vorige week nog in de chaos/troep gezeten maar nu  begint alles langzaam te landen en hebben veel spullen weer een plekje gekregen. Momenteel houd ik mij dus bezig met het leukste deel van verhuizen: alles inrichten 🙂 Omdat ik zo druk was met verhuizen de afgelopen weken had ik wat minder tijd om hard te lopen. En dat was precies wat nodig was voor mijn knie. Even rust.

Fysio:
Ik loop ondertussen bij een fysiotherapeut voor mijn knieklachten en ik heb te horen gekregen dat ik een runners knie heb. Ik had daar wel eerder van gehoord en had al zo’n vermoeden dat ik daar last van had..alleen nu is het is dus geen zelf-diagnose meer, maar officieel;) Mijn komende hardloop weken zullen bestaan uit rustig aan weer opbouwen (laag tempo en weinig km), een zooi oefeningen die ik 4 keer per week moet gaan doen (ik heb mezelf plechtig beloofd dat ik dit ook ga doen, want normaal ben ik niet zo’n held in gedisciplineerd oefeningen doen) en verder rust houden/ andere sporten doen.
Deze week heb ik in elk geval geen last gehad van mijn knie, dus daar ben ik heeeel erg blij mee! Je gaat het hardlopen met een blessure toch minder als vanzelfsprekend beschouwen en waardeert het des de meer. Eigenlijk is dat ook wel eens goed.

Plannen voor 2020?
Eigenlijk had ik nu al vol op hardloop plannen willen maken voor 2020, maar door die knie stel ik dat nog even uit. Eerst maar eens kijken hoe snel dit herstelt. Wél ben ik van plan om me op te geven voor de 10 km van Schoorl, om toch een wedstrijd te hebben staan en iets hebben om naar toe te trainen als ik weer iets verder ben in de opbouw. Dat loopje is in februari, ik heb er alle vertrouwen in dat dat gaat lukken!

Heb jij wel eens last gehad van een blessure? Ben je toen helemaal gestopt met sporten of heb je rustiger aan gedaan?

Het is vandaag precies een week geleden dat ik mijn eerste halve marathon liep! Daar was ik natuurlijk erg happy mee, de race ging lekker en ik was tevreden met mijn tijd (zie vorige blog), maar toen de eerste glorie gevoelens weg waren.. was ik toen nog steeds zo happy?

Auw, m’n knieën
Qua spierpijn viel het me alles mee. Ik had verwacht dat ik hier veel last van zou hebben de dagen na de marathon, maar dit bleef dus uit! Lucky me. Wat me niet mee viel was de pijn aan mijn knieën, die eigenlijk zondagavond al begon. En zodra pijn 2 uur na de finish al begint, weet je dat het for real is..
Maandag had ik behoorlijk wat moeite met traplopen en heb ik vooral gezeten om ze zoveel mogelijk rust te geven. Vanaf dinsdag ging het gelukkig weer langzaam aan beter, maar ik durfde het pas gisteren (zaterdag) weer aan om hard te lopen.

Een week niet gelopen, maar gisteren mocht ik weer!
Gisteren besloot ik dus dat ik weer fit genoeg was voor een rondje. En ik kon het ook niet langer weerstaan om niet te lopen (zeg maar gerust; ontwenningsverschijnselen traden op).
Ik moet zeggen, nadat ik ervaren had hoe het was om niet te kunnen lopen door fysieke klachten kon ik dit rondje wel weer extra waarderen!
Het leuke aan dit rondje van gisteren was dat ik me erg gefocust hebt op looptechniek en dat ik samen met iemand liep die daar even op gelet heeft en me hier en daar wat tips gegeven heeft. Ik heb namelijk het idee dat ik daar nog een hoop winst op kan behalen.

Nieuwe plannen to be made
In de week after ben ik eens gaan nadenken over komend jaar. Welke wedstrijden wil ik gaan lopen, wil ik nog een halve marathon gaan lopen? En waar? Of misschien zelfs voor een hele Marathon gaan? Ik ben er nog niet helemaal over uit, maar wil hier binnenkort wel het een en ander over gaan delen op mijn blog.
Hoe was jouw week? Ben je nog in training voor een race? Of zit jouw goal er ook op en ben je nieuwe plannen voor komend jaar aan het smeden?

Ps. Ik heb momenteel een gave win actie op mijn instagram! Ik mag van Aftershokz 2 setjes headphones weggeven? Wil je mee doen? Check op mijn instagram hoe dat kan!

Werd er vorige week een deel van de Dam tot Damloop afgelast wegens de hitte. Ging de loop van Texel vandaag niet door wegens extreem slechte weer omstandigheden (wind, regen, noem het maar ). Tsja. Ik vroeg me vorige week af hoe vervelend dat moet zijn; je traint voor een wedstrijd en uiterlijk krijg je niet eens de kans om te laten zien waar je al die tijd voor getraind hebt en wat je waard bent. Deze keer betrof het dus ook mijn run. Ik vond dat voor deze wedstrijd eigenlijk niet heel erg. Hoewel ik zeker zin om lekker even te knallen op die 10 km, bedacht ik me dat het een ongezellige, zeiknatte boel ging worden daar. Met nog niet de helft van de sfeer van vorig jaar. En zoals jullie op mijn Instagram hebben kunnen lezen, heb ik de afgelopen tijd iets minder aan hardlopen kunnen besteden dan ik zou willen. Dus een toptijd ging het sowieso al niet worden! Oorspronkelijk wilde ik hier mijn allereerste halve marathon lopen, maar helaas heb ik dat idee al eerder vaarwel moeten zeggen. Ook omdat ik niet voldoende tijd gehad heb om te trainen. Volgend jaar weer een kans!

Omdat ik deze 10 km eigenlijk beschouwde als een mini traininkje naar de halve marathon van Amsterdam toe heb ik vandaag alsnog mijn kilometers (12 in totaal) gemaakt in de regen. Maarrrr gelukkig was ik daarna wel weer snel thuis en wachtte de warme douche op me.

Ook heb ik vandaag mijn nieuwe jasje van Rogelli kunnen uit proberen (zie foto). Dat wilde ik al een tijdje, maar het warme weer van afgelopen weken liet dat natuurlijk niet echt toe. Hij zit echt heerlijk en ik kan je vertellen; regenbestendig is ie zekerste weten:)

Ik ben trouwens van plan om mijn blog weer wat nieuw leven in de blazen. Ik ben ermee gestopt omdat ik het te druk had, maar ik mis het! Daarom ben ik voornemens om weer vaker een nieuwe blog te schrijven.Nou heb ik wel vaker een goed plan en is de uitvoering over het algemeen iets minder.. maar goed! We gaan het proberen☺

Texel Halve Marathon

Een stukje schrijven over een run is voor mij eigenlijk een soort fijne terugblik dus ik gooi er weer eentje online! Enjoy the reading:)

Zondag 30 september begon als een koude en regenachtige dag. Ik besloot dan ook om voor lopen in een lange broek te gaan. Dat doe ik eigenlijk nooit (alleen midden in de winter) dus je kunt je voorstellen hoe weinig vertrouwen ik in het weer van die dag had. Daarbij was de hardloopbroek die ik aan wilde een nieuwe broek en ik wil nieuwe kleding altijd A.S.A.P. aan dus uiteindelijk stond ik dus met die lange broek aan de start.

Het bijzondere van deze run was dat het mogelijk was om vanaf de boot naar Texel te starten en dat ging ongeveer zo: de boot naar Texel vertrok om 12:00 en op deze boot bevonden zich alleen maar hardlopers. Je stond met honderden (misschien zelfs duizend, ik ben slecht in schatten) in het laadruim waar meestal de auto’s staan en zodra de boot bij Texel aankwam ging er een keiharde toeter en ging de race van start. Ontzettend leuk en uniek om mee te maken. Compleet anders dan de starts die ik tot nu toe mee gemaakt heb. Hoe vaak start je nou vanaf een boot..?;)

Tijdens de boottocht klaarde het weer ook meteen op; zodra we op land waren en de race dus gestart was scheen de zon opeens fel en had ik direct spijt van mijn lange broek. Ondanks de te warme kleding (als een broek na 100m al te warm aan voelt dan weet je dat je een probleem hebt de rest van de race) ging het wel erg lekker! Ik liep lekker door en hoewel de eerste kilometers vrij langzaam gingen door de drukte kon ik daardoor aan het einde wel een aardig hoog tempo volhouden zonder stuk te gaan. Lekkere opbouw dus.
Wat wel errug jammer was: mijn Garmin horloge werkte helaas niet mee en tijdens het lopen kon ik er niet achter komen waarom niet dus moest ik ‘m na 1 km opnieuw starten. Balen!

Het was een fijne en gezellige race om te lopen maar ik moet zeggen dat ik volgend jaar toch liever voor de halve marathon ga. Het 10 km parcours liep namelijk vooral door de polder en was tamelijk saai. De halve marathon route ging door bos, over strand en door de duinen. Nu was een halve marathon dit jaar nog een stap te ver omdat ik gewoon niet voldoende getraind was, maar voor volgend jaar zet ik ‘m op de bucketlist!

Daarbij was dit een race waarbij je niet echt goed op tijd kon lopen, want aan het begin was het gewoon echt te druk en kwam je in de mensenmassa weinig verder dan een snelheid 10 km per uur. Mijn eindtijd was dan ook bij lange na geen PR: 57 min nog wat..

Kortom: next year again! Maar dan wel 11 km extra en dus wat meer van Texel zien:)

Wie heeft deze Texel Run ook wel eens gelopen en wat vond je ervan? En welke halve marathon zou je me aanraden? Laat een reactie achter!

Ik ben echt dol op vakanties en weekendjes weg. Omdat we pasin oktober weer op (lange verre) vakantie gaan en ik gewoon echt niet zo langkon wachten besloten we deze zomer aan aantal leuke (korte) tripjes te plannen met de auto. Uiteindelijk vond ik via travelbird een leuke aanbieding. Een combinatie van hotel en een bezoekje aan pretpark phantasialand! Ideaal voor een weekendje weg. Daarbij was ik in dat weekend jarig, ideaal cadeautje dus.

Dag 1 We reden verkeerd
We vertrokken vrijdag 29/06 rond een uurtje 5, dit zodat we allebei geen vrije dag op hoefden te nemen en het echt een extraweekendje boven op onze vakantie was. Eerst stop was ergens onderweg iets eten. Plan was om naar Mcdonalds te gaan (lekker snacken, daar hadden we allebei echt zin in), maar Mcdonalds hebben we niet gered; rond half 7 hadden we zo’n trek dat toen we langs een La Place reden, we besloten dat dit een goed alternatief was.
Na drie en een halfuur rijdengaf mijn Google Maps aan dat we er waren. We waren er inderdaad . Bij het park. Waar we dus zaterdag heen zouden gaan.
‘Zit dat hotel soms in het park?’ vroeg Steef. ‘Want we zijn er’. Ik checkte het adres en kwam tot de conclusie dat ik, het adres van Phantasialand had ingetypt in plaats van het adres van het hotel. Echt typisch me, zo warrig als ik soms kan zijn. Konden we nog een halfuur doorrijden.. goed begin van de vakantie dus.

Dag 2 it’s my birthday!
Na alle verjaardagswensen beantwoord te hebben genoten we van een heerlijk ontbijtje (zat ook bij de aanbieding in begrepen, yeah). En na het ontbijt doken we de auto in, die ondanks dat het nog maar half 11 was al snikheet was, omdat ie al een aantal uur in de volle zon gestaan had.. Leve de airco!
Eenmaal bij het Phantasialand aangekomen bleek dat 2018 nog niet zo geland was. Om te parkeren moest je 5 euro betalen en dat kon alleen contant. Toen de dame bij de parkeertent een pin pas zag begon ze meteen hevig met haar hoofd te schudden en druk te gebaren dat we moesten omkeren. ONLY CASH! ‘Waar kunnen we pinnen dan?’ vroeg ik . ‘Not here’ was het antwoord. En dat was het. Ze gebaarde dat we direct weg moesten rijden want we hielden de andere auto’s op en er begon een file te ontstaan.
Yep er zaten dus niks anders op dan ergens gaan zoeken naar een pin automaat. En die vonden we in het dorp, 4 km verderop. Uiteindelijk bleek dat je ook nergens in het park kon betalen met pin dus het was maar goed dat we met wat contant geld het park in gingen.
Phantasialand is een aanrader! Het deed me een beetje aan de Efteling denken.

Dag 3 Keulen
Om het weekend ook nog enigszins sportief bezig te zijn (en de mac van de vorige avond te compenseren), zijn we die zondagochtend gaan hardlopen.
Toen we na het ontbijt in onze hardloopkleding de trappen afliepen bleken we zowaar een attractie te zijn. Sporten kwam blijkbaar niet vaak voor. Iemand stak zelfs zijn duim op en een oudere Duitse man keek ons met grote ogen aan.
Na het hardlopen besloten we richting Keulen te gaan.

Hoewel we zin hadden om te shoppen ging dat helaas niet door omdat de winkels in Keulen op zondag dicht zijn.
In de Nederland shoppen was een optie, maar ik vond het ook wel lekker om lekker door Keulen te struinen en lekker te lunchen op het beroemde Domplein. Bovendien kwamen we op het idee om op de terugweg langs Roermond (Designer Outlet) te rijden, dat min of meer op de route lag. In Keulen hebben we uiteindelijk inderdaad lekker geluncht en hebben we daarna een museum (NSDOK genaamd) bezocht over de nazi tijd in de Keulen. Gevestigd in een oude Gestapo gevangenis. Huiveringwekkend hoe goed alles nog intact was, maar ook zeker indrukwekkend en de moeite waard om te bezoeken. Bij het museum kregen we een deja vu van de vorige dag. Het bleek namelijk dat je ook hier niet kon pinnen. En ook was er geen pin automaat in de buurt.. Resultaat: we hebben een 20 minuten gezocht naar een pinautomaat en moest daarna nog een 20 minuten terug lopen.. note to self: altijd cash op zak hebben tijdens een tripje in Duitsland.

Wat was het een geslaagd weekendje! Ik kan het iedereen die een weekendje weg wil zeker aanraden:). Het is niet al te ver rijden (vanaf Alkmaar ongeveer 3,5 uur) en daarnaast was het een aantrekkelijke aanbieding via travelbird.

In NL was het afgelopen zondag nog warmer dan in Wenen (zie vorige blog over mijn citytripje in Wenen), maar dat kon ik natuurlijk ook niet weten toen ik mij opgaf voor deze loop in Schagen. Zaterdagavond dacht ik er serieus over om de run te skippen, omdat de 10 km in de hitte me geen goed idee leek. Maar heb dat toch maar niet gedaan; over het algemeen kan ik toch altijd wel genieten van zo’n loopje als ik eenmaal bezig ben. En met dat in mijn achterhoofd stond ik daar dan om 12:00, helemaal klaar voor de start.

Vlak voor de start was het nogal rommelig, want zowel de 5 km als de 10 km als de 10 Engels mijl hadden dezelfde startplek- en tijd. Ik had het parcours van tevoren even kort bekeken en ik werd er niet heel wijs van omdat ik verder ook niet heeeel bekend ben ik Schagen. Ik hoopte maar dat het onderweg een beetje goed aangegeven zou zijn. En anders liep ik in het slechtste geval een andere afstand dan waar ik me voor op gegeven had. In het geval van een 5 niet zo erg, in het geval van een 16 km wat minder..

De run was echt bikkelen! Omdat dit de eerste keer was dat ik een 10 km liep (10.4 km zelfs) wist ik niet goed hoe ik ‘m moest indelen en probeerde ik me dus maar een beetje in te houden, zodat ik aan het eind nog wat energie over had. Better safe than sorry. Tijdens het lopen bedacht ik me meerdere keren hoe fijn het zou zijn als ik iets meer getraind had voor deze afstand..Dat is dus iets wat ik voortaan ook zeker ga doen.

Uiteindelijk heb ik me gelukkig niet stuk gelopen en ben ik wel erg tevreden met mijn eindtijd (1:02:04), het ging dus eigenlijk heel goed! Wat wel vreemd was is dat de officiële wedstrijdafstand 10.6 km was en mijn Garmin afstand toch echt 10.4 km aangaf.. Hebben meer mensen hier last van en wat zou je hieraan kunnen doen? Ik heb namelijk wel vaker dat de afstand die mijn horloge aangeeft niet helemaal lijkt te kloppen!

Vanavond ga ik me opgeven voor de Texel Halve Marathon. Ik ga alleen wel valsspelen want ik wil de 10 kilometer gaan lopen ipv de Halve Marathon. Ik zei  vandaag tegen iemand dat ik mee wil gaan doen aan de ‘Halve Marathon van Texel’ en terwijl ik dat zei realiseerde ik me dat dat wel erg optimistisch klonk..Marathon, ik?! Degene met wie ik stond te praten was ook onder de indruk en zei ‘Jeetje, wat goed zeg. Gewoon een marathon. Maar dan de helft, zeg maar’. Toen heb ik er maar snel aan toegevoegd dat ik de 10 km ga doen. Misschien ga ik in het vervolg wel zeggen dat ik een kwart marathon wil gaan lopen..sounds more impressiveJ

Hoewel ik in de toekomst zeker eens een halve marathon wil gaan lopen, is dat nu nog wat te vroeg. Of eigenlijk ben ik iets te laat begonen met trainen, maar net hoe je het ziet. Meestal voel ik pas in de lente en zomer de behoefte om langere afstanden te rennen. In de winter sleep ik mezelf naar buiten en wanneer ik stipt een halfuur bezig ben, zorg ik dat ik weer voor mijn voordeur sta. Haarfijn uitgekiemd (zie beschrijving vorige blog). Afijn, met een halfuur trainen kun je geen marathon rennen. Zelfs 10 km wordt al lastig, dus vandaar dat daar nu voor mij de uitdaging ligt. In het verleden liep ik namelijk alleen maar 5 kilometers en in een nog verder verleden liep ik helemaal niet.

Ik weet nog heel goed dat ik de zogenaamde Vestloop (inmiddels is deze loopwestrijd gedoopt tot de Alkmaar City Run) wilde rennen, maar niet getraind had. En daarmee bedoel ik dat ik een aantal jaar niet getraind had en opeens weer begonnen was met hardlopen. Mijn god, ik dacht echt dat ik dood ging. En het was maar 5 kilometer! Ik weet nog dat ik na de finish mijn lichaam totaal niet meer onder controle had en dat ik bijna over mijn nek ging. Note to self terwijl ik dit schrijf: Never Let That Happen Again.

Anyways nog een bijzonderheidje aan de Halve Marathon van Texel(lees 10 km): Je kunt er blijkbaar voor kiezen om vanaf de boot te starten. Hoe vet is dat! Ik heb er zin in. Ik laat volgende keer weten of het inschrijven gelukt is. Het wordt iig een latertje want de inschrijving gaat pas om 0:00 open…

Zondagochtend werd ik erg moe wakker: ik had weliswaar 10 uur geslapen, maar zo voelde ik me op dat moment zeker niet. Hoewel ik supermoe was probeerde ik mezelf ervan te overtuigen dat het een goed idee was om te gaan hardlopen. Dat was niet makkelijk wantik heb de op de een of andere manier door de jaren heen de overtuiging ontwikkeld dat wanneer ik rond 12 uur wakker wordt op een vrije dag, ik weinig productief meer kan zijn en series kijken de enige oplossing is. Heel irritant, vooral als je moet leren ofzo..

Tot mijn verbazing had ik echter rond half 4 opeens mijn hardloopkleding aan. Echt geen idee waar die spirit vandaan kwam. Misschien omdat ik vorige week zo lekker sportief bezig was geweest.

Ik wilde eigenlijk een uur lopen; voor mijn wintersportvakantie heb ik een aantal keer een uurtje gelopen en ik voelde me daarna steeds zo fit dat ik weer snakte naar dat gevoel. En het gevoel dat ik dan s avonds lekker veel kan eten omdat ik ‘toch een uur gelopen heb’. Eigenlijk is lekker eten dan mijn motief om te gaan hardlopen als ik er overna denk.

Het liefste loop ik hard in het bos in Bergen; het is er altijd lekker rustig en ik voel me weinig bekeken.

In de binnenstad lopen is gewoon echt irritant; ik voel me constant bekeken en bovendien heb ik elke keer wel een speelse hond achter me aan. En die baasjes maar roepen ‘hij doet echt niks hoor’. Yeah right, volgens mij bepaalt een hond altijd nog zelf of hij wel of niet iets doet..

Op een gegeven moment kwam ik iemand tegen in het bos; iemand die aan het wandelen was. Ik vraag me dan altijd af waarom iemand daar op dat moment loopt en wat ze op dat moment denken. Meestal zijn ze ook diep in gedachten verzonken, zo diep dat ze je niet zien lopen.

Met mede-hardlopers is het anders; daar heb je (aldus ik) meestal een kort moment van erkentenis mee, alsof je beide wilt zeggen: wij kennen elkaar niet, maar we hebben in elk geval een overeenkomstige interesse, dus we zeggen elkaar gedag.

Het was die dag stil in het bos, maar ik kwam toch mede-hardlopers tegen:

Een mede-hardloopster in het bos met een ontzettend leuk roze jasje aan. In mijn extreem hoge snelheid (ahum) kon ik helaas niet zien wat voor jasje het precies was of van welk merk. Note to self: thuis opzoekenJ.

Nog geen 2 minuten later kwam ik nog een mede-hardloper tegen. Hij was van het soort mensen dat je gewoon liever niet tegenkomt omdat hij je met een strakke blik aankijkt.  Al van verre. En probeer dan maar eens 100 meter lang zijn blik te ontwijken. Toen hij 5 passen van me verwijderd was mompelde hij een vluchtig ‘hallo’ , zonder zijn ijzige blik van me af te wenden. Ik mompelde iets terug. Je hoeft niet eens hallo te zeggen, als je de 2 random klinkers mompelt die hetzelfde klinken als hallo, ben je er al.

Eindstand had ik 30 minuten gelopen. Omdat ik de gelopen tijd altijd wil afronden op een mooi heel getal, liep ik nog een rondje over de parkeerplaats; beter dat dan op 29 minuten uitkomen. Op 29 minuten uitkomen is het zo nét niet.

Stay tuned!