Het is vandaag precies een week geleden dat ik mijn eerste halve marathon liep! Daar was ik natuurlijk erg happy mee, de race ging lekker en ik was tevreden met mijn tijd (zie vorige blog), maar toen de eerste glorie gevoelens weg waren.. was ik toen nog steeds zo happy?

Auw, m’n knieën
Qua spierpijn viel het me alles mee. Ik had verwacht dat ik hier veel last van zou hebben de dagen na de marathon, maar dit bleef dus uit! Lucky me. Wat me niet mee viel was de pijn aan mijn knieën, die eigenlijk zondagavond al begon. En zodra pijn 2 uur na de finish al begint, weet je dat het for real is..
Maandag had ik behoorlijk wat moeite met traplopen en heb ik vooral gezeten om ze zoveel mogelijk rust te geven. Vanaf dinsdag ging het gelukkig weer langzaam aan beter, maar ik durfde het pas gisteren (zaterdag) weer aan om hard te lopen.

Een week niet gelopen, maar gisteren mocht ik weer!
Gisteren besloot ik dus dat ik weer fit genoeg was voor een rondje. En ik kon het ook niet langer weerstaan om niet te lopen (zeg maar gerust; ontwenningsverschijnselen traden op).
Ik moet zeggen, nadat ik ervaren had hoe het was om niet te kunnen lopen door fysieke klachten kon ik dit rondje wel weer extra waarderen!
Het leuke aan dit rondje van gisteren was dat ik me erg gefocust hebt op looptechniek en dat ik samen met iemand liep die daar even op gelet heeft en me hier en daar wat tips gegeven heeft. Ik heb namelijk het idee dat ik daar nog een hoop winst op kan behalen.

Nieuwe plannen to be made
In de week after ben ik eens gaan nadenken over komend jaar. Welke wedstrijden wil ik gaan lopen, wil ik nog een halve marathon gaan lopen? En waar? Of misschien zelfs voor een hele Marathon gaan? Ik ben er nog niet helemaal over uit, maar wil hier binnenkort wel het een en ander over gaan delen op mijn blog.
Hoe was jouw week? Ben je nog in training voor een race? Of zit jouw goal er ook op en ben je nieuwe plannen voor komend jaar aan het smeden?

Ps. Ik heb momenteel een gave win actie op mijn instagram! Ik mag van Aftershokz 2 setjes headphones weggeven? Wil je mee doen? Check op mijn instagram hoe dat kan!

Pfffoee dat was ‘m dan! Mijn eerste halve marathon. Gisteren (20 oktober) liep ik in Amsterdam mijn allereerste halve marathon. Iets wat ik al heeeel lang op mijn to-do lijstje/bucketlist/whatever you call it had staan! Ik heb me vandaag de hele dag vrij euforisch gevoeld. Een gevoel dat direct begon nadat ik gefinisht was.

Viel het me mee of tegen?
Beide. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de afstand toch pittiger vond ik dan ik van te voren had ingeschat. Ja, 21.1 km is 21.1 km, maar op de een of andere manier leek het aantal te lopen kilometers tijdens de race toch net wat meer dan in de dagen ervoor.
Deels komt dat door mezelf. Ik ging er namelijk vrij blanco in, vastbesloten om mezelf geen extra druk op te leggen door een bepaalde tijd te verwachten..maar halverwege liep ik een tijdje met een pacemaker mee. Deze pacemaker liep op 2:00…je voelt ‘m al aankomen. Ik kreeg glinsterende oogjes en zag opeens die tijd onder de 2:00 helemaal voor me. Dus ik heb daar vanaf 2km tot ongeveer 11 km lekker achteraan gehobbeld. En dat was eigenlijk net ietsje te snel.

Na 11 km
Besloot ik dat ik me lang genoeg had uitgesloofd achter mijn haas, de pacemaker. Waarom liep ik opeens 5:35 terwijl ik niet eens een bepaalde tijd in gedachten had, maar vooral gewoon wilde finishen? Die beslissing na 11 km heeft me in zekere zin gered. Ik weet niet of ik de finish had gehaald als ik nog 2 km op 5:35 min/km mee had gelopen. Het ging, zoals gezegd eigenlijk iets te hard.

11 km – 18 km
De kilometers na 11 km waren wat rustiger en ik kwam weer wat ‘op adem’. Rustig tempo, rond de 5:50/6:00 gemiddeld. Ik vond ergens dat ik wel faalde, ten opzichte van de snelle km’s van ervoor, maar ik wist dit gevoel uit te schakelen. Niet denken aan snelheid! Gewoon finishen. Hield ik mezelf streng voor.

18 km- finish
Ik moet eerlijk bekennen dat ik met de trainingen maar tot 18 km ben gekomen dus ik liep vanaf 18 km mijn langst afstand ooit. Ik voelde vanaf die kilometer wel dat ik echt vermoeid werd. Ik had veel dorst en mijn tempo begon weer wat in te zakken. Wat me wel errrrug geholpen heeft tijdens deze wedstrijd (en eigenlijk tijdens elke wedstrijd wel) was het publiek langs de route. Wat een mensen! En wat werden wij runners hard aangemoedigd. Uiteindelijk wist ik in de laatste km nog te versnellen.. en jeetje wat is die finish in Amsterdam ge-wel-dig. Onder luid applaus het Olympisch stadion in lopen!

Voor herhaling vatbaar?
Absoluut! Wat een fantastisch gevoel. De halve marathon gelopen. Ik heb er echt van genoten. Ik ga lekker even nagenieten, hopen dat de spierpijn meevalt (tot nu toe wel) en ik heb het idee dat ik hier nog wel wat meer dingen over zou kunnen delen. Dus wie weet ga ik dat de komende tijd ook nog doen, hier op mijn blog.

Waar liep jij jouw eerste marathon/halve marathon of ben je van plan om deze nog te gaan lopen? Welke zou jij mij aanraden?

20 oktober – mijn eerste halve Marathon!

Mijn eerste halve marathon komt snel dichterbij en daarom bedacht ik me dat ik het leuk vind om even een korte update te schrijven over hoe ik daar nu tegen aan kijk.

Op 20 oktober loop ik mijn eerste halve marathon. Dat wordt wel echt een mijlpaal, want heb het al zo lang op mijn bucketlist staan; een halve marathon en uiteindelijk een hele marathon lopen. Ik vraag me wel eens af waarom ik niet eerder een halve marathon heb gelopen.. Maar als ik erover nadenk kom ik tot de conclusie; ik had steeds niet de energie en tijd om ervoor te trainen en het voelde daardoor alsof het niet het juiste moment was. En dan is het natuurlijk ook weer niet een afstand die je zomaar even loopt om ‘m af te strepen van je bucketlist (althans, niet voor mij..waarschijnlijk zou het uitlopen nog wel lukken, maar had ik daarna met de gebakken peren gezeten en hardlopen voor een tijdje kunnen vergeten). Niet wat ik wil dus ik heb het maar niet geprobeerd.

Nerveus?
Hoewel ik het natuurlijk ergens wel spannend vind, heb ik er vooral zin in. Teken voor mij dat het een goede keuze is om ‘m te gaan lopen. Eigenlijk zou ik eind september aan de start staan van de Halve Marathon op Texel, maar die heb ik bewust laten gaan. Ik was er niet klaar voor. De weken ervoor waren zwaar en in die weken heb ik minder tijd besteed aan hardlopen dan ik had gewild, wegens het overlijden van mijn opa. Ik kwam er niet aan toe en zat met mijn hoofd totaal ergens anders. Uiteindelijk werd de Halve Marathon van Texel gecanceld, dus had ik ‘m daar sowieso niet kunnen lopen.

Goed voorbereid?
Het liefst had ik me nog iets beter voorbereid, maar ik denk dat ik met de huidige trainingen wel klaar ben om aan de start te staan in Amsterdam! De afstand kan ik in elk geval aan, verwacht ik. De snelheid is nog niet helemaal wat ik graag zou willen, ik merk dat ik het nog lastig vind om op een bepaald tempo te starten en dat vast te houden.. En ik vind het zoo lastig inschatten of ik te hard ga omdat ik de afstand niet gewend ben in ‘wedstrijdvorm’. Maar het wordt mijn eerste tijd, dus wat dat betreft maakt de snelheid niet zoveel uit!

Heb jij nog tips voor me? Ik hoor het graag! Wat is de mooiste halve/ hele marathon die je ooit gelopen hebt? Of is de marathon voor jou ook een bucketlist ding? Laat het me weten in een reactie!:)

Werd er vorige week een deel van de Dam tot Damloop afgelast wegens de hitte. Ging de loop van Texel vandaag niet door wegens extreem slechte weer omstandigheden (wind, regen, noem het maar ). Tsja. Ik vroeg me vorige week af hoe vervelend dat moet zijn; je traint voor een wedstrijd en uiterlijk krijg je niet eens de kans om te laten zien waar je al die tijd voor getraind hebt en wat je waard bent. Deze keer betrof het dus ook mijn run. Ik vond dat voor deze wedstrijd eigenlijk niet heel erg. Hoewel ik zeker zin om lekker even te knallen op die 10 km, bedacht ik me dat het een ongezellige, zeiknatte boel ging worden daar. Met nog niet de helft van de sfeer van vorig jaar. En zoals jullie op mijn Instagram hebben kunnen lezen, heb ik de afgelopen tijd iets minder aan hardlopen kunnen besteden dan ik zou willen. Dus een toptijd ging het sowieso al niet worden! Oorspronkelijk wilde ik hier mijn allereerste halve marathon lopen, maar helaas heb ik dat idee al eerder vaarwel moeten zeggen. Ook omdat ik niet voldoende tijd gehad heb om te trainen. Volgend jaar weer een kans!

Omdat ik deze 10 km eigenlijk beschouwde als een mini traininkje naar de halve marathon van Amsterdam toe heb ik vandaag alsnog mijn kilometers (12 in totaal) gemaakt in de regen. Maarrrr gelukkig was ik daarna wel weer snel thuis en wachtte de warme douche op me.

Ook heb ik vandaag mijn nieuwe jasje van Rogelli kunnen uit proberen (zie foto). Dat wilde ik al een tijdje, maar het warme weer van afgelopen weken liet dat natuurlijk niet echt toe. Hij zit echt heerlijk en ik kan je vertellen; regenbestendig is ie zekerste weten:)

Ik ben trouwens van plan om mijn blog weer wat nieuw leven in de blazen. Ik ben ermee gestopt omdat ik het te druk had, maar ik mis het! Daarom ben ik voornemens om weer vaker een nieuwe blog te schrijven.Nou heb ik wel vaker een goed plan en is de uitvoering over het algemeen iets minder.. maar goed! We gaan het proberen☺

Texel Halve Marathon

Een stukje schrijven over een run is voor mij eigenlijk een soort fijne terugblik dus ik gooi er weer eentje online! Enjoy the reading:)

Zondag 30 september begon als een koude en regenachtige dag. Ik besloot dan ook om voor lopen in een lange broek te gaan. Dat doe ik eigenlijk nooit (alleen midden in de winter) dus je kunt je voorstellen hoe weinig vertrouwen ik in het weer van die dag had. Daarbij was de hardloopbroek die ik aan wilde een nieuwe broek en ik wil nieuwe kleding altijd A.S.A.P. aan dus uiteindelijk stond ik dus met die lange broek aan de start.

Het bijzondere van deze run was dat het mogelijk was om vanaf de boot naar Texel te starten en dat ging ongeveer zo: de boot naar Texel vertrok om 12:00 en op deze boot bevonden zich alleen maar hardlopers. Je stond met honderden (misschien zelfs duizend, ik ben slecht in schatten) in het laadruim waar meestal de auto’s staan en zodra de boot bij Texel aankwam ging er een keiharde toeter en ging de race van start. Ontzettend leuk en uniek om mee te maken. Compleet anders dan de starts die ik tot nu toe mee gemaakt heb. Hoe vaak start je nou vanaf een boot..?;)

Tijdens de boottocht klaarde het weer ook meteen op; zodra we op land waren en de race dus gestart was scheen de zon opeens fel en had ik direct spijt van mijn lange broek. Ondanks de te warme kleding (als een broek na 100m al te warm aan voelt dan weet je dat je een probleem hebt de rest van de race) ging het wel erg lekker! Ik liep lekker door en hoewel de eerste kilometers vrij langzaam gingen door de drukte kon ik daardoor aan het einde wel een aardig hoog tempo volhouden zonder stuk te gaan. Lekkere opbouw dus.
Wat wel errug jammer was: mijn Garmin horloge werkte helaas niet mee en tijdens het lopen kon ik er niet achter komen waarom niet dus moest ik ‘m na 1 km opnieuw starten. Balen!

Het was een fijne en gezellige race om te lopen maar ik moet zeggen dat ik volgend jaar toch liever voor de halve marathon ga. Het 10 km parcours liep namelijk vooral door de polder en was tamelijk saai. De halve marathon route ging door bos, over strand en door de duinen. Nu was een halve marathon dit jaar nog een stap te ver omdat ik gewoon niet voldoende getraind was, maar voor volgend jaar zet ik ‘m op de bucketlist!

Daarbij was dit een race waarbij je niet echt goed op tijd kon lopen, want aan het begin was het gewoon echt te druk en kwam je in de mensenmassa weinig verder dan een snelheid 10 km per uur. Mijn eindtijd was dan ook bij lange na geen PR: 57 min nog wat..

Kortom: next year again! Maar dan wel 11 km extra en dus wat meer van Texel zien:)

Wie heeft deze Texel Run ook wel eens gelopen en wat vond je ervan? En welke halve marathon zou je me aanraden? Laat een reactie achter!

Dag: zondag 19 mei
Goal: onder de 52 minuten
Eindtijd: 55:30

Zondag 19 mei stond er weer een 10km op mijn hardloopprogramma; de pinksterrun in Oudorp. Hell yeah it’s sunny, was wat door mijn heen schoot toen ik zondag 19 mei wakker werd. Dat mooie weer was nogal onverwacht want er was bewolking voorspeld. Ik heb al wel eens eerder beschreven dat ik vooral een mooi-weer loper ben, dus ik was helemaal happy.

Uiteindelijk kwamen we bijna te laat omdat ik er achter kwam dat mijn Garmin horloge leeg was. Met bijna leeg bedoel ik dat ie nog 6% had en met 6% batterij is het volgens mij onmogelijk om een hele 10 km te klokken. Ik bedacht me hoe irritant het zou zijn als ie halverwege uit zou vallen en besloot ‘m daarom nog een paar minuutjes op te laden. Dat ging natuurlijk langzamer dan verwacht en toen we van huis weggingen hadden we nog precies 15 minuten.. en het was ook ongeveer 15 minuten fietsen. Haast dus.

Mijn spieren waren volledig opgewarmd toen ik eenmaal aan de start stond. Ik moet eerlijk zeggen dat ik in tijden niet zo hard gefietst heb. Ook moesten we uiteindelijk nog een stuk lopen van de fietsenstalling naar de start dus ik was helemaal ingelopen. Normaal loop ik nooit in omdat ik er nooit echt zin in heb (hoewel ik vaak de tip krijg om het wel te doen ).

De wedstrijd was loodzwaar. Echt, ik kom niet vaak op het punt dat ik gewoon wil opgeven. Meestal kom ik na een kilometer of 2 wel in de flow en gaan de laatst meters juist het makkelijkst, maar dit keer niet.. ik kwam er gewoon niet in. Het was te warm en elke beweging voelde als eentje teveel. Na een aantal matige kilometers besloot ik dat het tijd was om de doelen wat bij te stellen.

Onderweg was het een soort afvalrace. Mensen vielen, raakten uitgeput en er moest zelfs een ambulance aan te pas komen.
Dat PR ging m niet meer worden (ik wilde eigenlijk onder de 52 minuten lopen), dus ik besloot dat, wanneer ik zonder pauzeren bij de finish aan kwam, al tevreden was. Dat hielp. Hardlopen is zo mentaal. En nadat ik had besloten dat ik met alles tevreden was zolang ik maar zou finishen ging het nog beter ook! Ik liep ontspannender en stoorde me minder aan de hitte.

Mijn eindtijd was 55:30. Kortom, zware wedstrijd maar mentaal zeker een overwinning!:)

In NL was het afgelopen zondag nog warmer dan in Wenen (zie vorige blog over mijn citytripje in Wenen), maar dat kon ik natuurlijk ook niet weten toen ik mij opgaf voor deze loop in Schagen. Zaterdagavond dacht ik er serieus over om de run te skippen, omdat de 10 km in de hitte me geen goed idee leek. Maar heb dat toch maar niet gedaan; over het algemeen kan ik toch altijd wel genieten van zo’n loopje als ik eenmaal bezig ben. En met dat in mijn achterhoofd stond ik daar dan om 12:00, helemaal klaar voor de start.

Vlak voor de start was het nogal rommelig, want zowel de 5 km als de 10 km als de 10 Engels mijl hadden dezelfde startplek- en tijd. Ik had het parcours van tevoren even kort bekeken en ik werd er niet heel wijs van omdat ik verder ook niet heeeel bekend ben ik Schagen. Ik hoopte maar dat het onderweg een beetje goed aangegeven zou zijn. En anders liep ik in het slechtste geval een andere afstand dan waar ik me voor op gegeven had. In het geval van een 5 niet zo erg, in het geval van een 16 km wat minder..

De run was echt bikkelen! Omdat dit de eerste keer was dat ik een 10 km liep (10.4 km zelfs) wist ik niet goed hoe ik ‘m moest indelen en probeerde ik me dus maar een beetje in te houden, zodat ik aan het eind nog wat energie over had. Better safe than sorry. Tijdens het lopen bedacht ik me meerdere keren hoe fijn het zou zijn als ik iets meer getraind had voor deze afstand..Dat is dus iets wat ik voortaan ook zeker ga doen.

Uiteindelijk heb ik me gelukkig niet stuk gelopen en ben ik wel erg tevreden met mijn eindtijd (1:02:04), het ging dus eigenlijk heel goed! Wat wel vreemd was is dat de officiële wedstrijdafstand 10.6 km was en mijn Garmin afstand toch echt 10.4 km aangaf.. Hebben meer mensen hier last van en wat zou je hieraan kunnen doen? Ik heb namelijk wel vaker dat de afstand die mijn horloge aangeeft niet helemaal lijkt te kloppen!

Vanavond ga ik me opgeven voor de Texel Halve Marathon. Ik ga alleen wel valsspelen want ik wil de 10 kilometer gaan lopen ipv de Halve Marathon. Ik zei  vandaag tegen iemand dat ik mee wil gaan doen aan de ‘Halve Marathon van Texel’ en terwijl ik dat zei realiseerde ik me dat dat wel erg optimistisch klonk..Marathon, ik?! Degene met wie ik stond te praten was ook onder de indruk en zei ‘Jeetje, wat goed zeg. Gewoon een marathon. Maar dan de helft, zeg maar’. Toen heb ik er maar snel aan toegevoegd dat ik de 10 km ga doen. Misschien ga ik in het vervolg wel zeggen dat ik een kwart marathon wil gaan lopen..sounds more impressiveJ

Hoewel ik in de toekomst zeker eens een halve marathon wil gaan lopen, is dat nu nog wat te vroeg. Of eigenlijk ben ik iets te laat begonen met trainen, maar net hoe je het ziet. Meestal voel ik pas in de lente en zomer de behoefte om langere afstanden te rennen. In de winter sleep ik mezelf naar buiten en wanneer ik stipt een halfuur bezig ben, zorg ik dat ik weer voor mijn voordeur sta. Haarfijn uitgekiemd (zie beschrijving vorige blog). Afijn, met een halfuur trainen kun je geen marathon rennen. Zelfs 10 km wordt al lastig, dus vandaar dat daar nu voor mij de uitdaging ligt. In het verleden liep ik namelijk alleen maar 5 kilometers en in een nog verder verleden liep ik helemaal niet.

Ik weet nog heel goed dat ik de zogenaamde Vestloop (inmiddels is deze loopwestrijd gedoopt tot de Alkmaar City Run) wilde rennen, maar niet getraind had. En daarmee bedoel ik dat ik een aantal jaar niet getraind had en opeens weer begonnen was met hardlopen. Mijn god, ik dacht echt dat ik dood ging. En het was maar 5 kilometer! Ik weet nog dat ik na de finish mijn lichaam totaal niet meer onder controle had en dat ik bijna over mijn nek ging. Note to self terwijl ik dit schrijf: Never Let That Happen Again.

Anyways nog een bijzonderheidje aan de Halve Marathon van Texel(lees 10 km): Je kunt er blijkbaar voor kiezen om vanaf de boot te starten. Hoe vet is dat! Ik heb er zin in. Ik laat volgende keer weten of het inschrijven gelukt is. Het wordt iig een latertje want de inschrijving gaat pas om 0:00 open…

Zondagochtend werd ik erg moe wakker: ik had weliswaar 10 uur geslapen, maar zo voelde ik me op dat moment zeker niet. Hoewel ik supermoe was probeerde ik mezelf ervan te overtuigen dat het een goed idee was om te gaan hardlopen. Dat was niet makkelijk wantik heb de op de een of andere manier door de jaren heen de overtuiging ontwikkeld dat wanneer ik rond 12 uur wakker wordt op een vrije dag, ik weinig productief meer kan zijn en series kijken de enige oplossing is. Heel irritant, vooral als je moet leren ofzo..

Tot mijn verbazing had ik echter rond half 4 opeens mijn hardloopkleding aan. Echt geen idee waar die spirit vandaan kwam. Misschien omdat ik vorige week zo lekker sportief bezig was geweest.

Ik wilde eigenlijk een uur lopen; voor mijn wintersportvakantie heb ik een aantal keer een uurtje gelopen en ik voelde me daarna steeds zo fit dat ik weer snakte naar dat gevoel. En het gevoel dat ik dan s avonds lekker veel kan eten omdat ik ‘toch een uur gelopen heb’. Eigenlijk is lekker eten dan mijn motief om te gaan hardlopen als ik er overna denk.

Het liefste loop ik hard in het bos in Bergen; het is er altijd lekker rustig en ik voel me weinig bekeken.

In de binnenstad lopen is gewoon echt irritant; ik voel me constant bekeken en bovendien heb ik elke keer wel een speelse hond achter me aan. En die baasjes maar roepen ‘hij doet echt niks hoor’. Yeah right, volgens mij bepaalt een hond altijd nog zelf of hij wel of niet iets doet..

Op een gegeven moment kwam ik iemand tegen in het bos; iemand die aan het wandelen was. Ik vraag me dan altijd af waarom iemand daar op dat moment loopt en wat ze op dat moment denken. Meestal zijn ze ook diep in gedachten verzonken, zo diep dat ze je niet zien lopen.

Met mede-hardlopers is het anders; daar heb je (aldus ik) meestal een kort moment van erkentenis mee, alsof je beide wilt zeggen: wij kennen elkaar niet, maar we hebben in elk geval een overeenkomstige interesse, dus we zeggen elkaar gedag.

Het was die dag stil in het bos, maar ik kwam toch mede-hardlopers tegen:

Een mede-hardloopster in het bos met een ontzettend leuk roze jasje aan. In mijn extreem hoge snelheid (ahum) kon ik helaas niet zien wat voor jasje het precies was of van welk merk. Note to self: thuis opzoekenJ.

Nog geen 2 minuten later kwam ik nog een mede-hardloper tegen. Hij was van het soort mensen dat je gewoon liever niet tegenkomt omdat hij je met een strakke blik aankijkt.  Al van verre. En probeer dan maar eens 100 meter lang zijn blik te ontwijken. Toen hij 5 passen van me verwijderd was mompelde hij een vluchtig ‘hallo’ , zonder zijn ijzige blik van me af te wenden. Ik mompelde iets terug. Je hoeft niet eens hallo te zeggen, als je de 2 random klinkers mompelt die hetzelfde klinken als hallo, ben je er al.

Eindstand had ik 30 minuten gelopen. Omdat ik de gelopen tijd altijd wil afronden op een mooi heel getal, liep ik nog een rondje over de parkeerplaats; beter dat dan op 29 minuten uitkomen. Op 29 minuten uitkomen is het zo nét niet.

Stay tuned!