20 oktober – mijn eerste halve Marathon!

Mijn eerste halve marathon komt snel dichterbij en daarom bedacht ik me dat ik het leuk vind om even een korte update te schrijven over hoe ik daar nu tegen aan kijk.

Op 20 oktober loop ik mijn eerste halve marathon. Dat wordt wel echt een mijlpaal, want heb het al zo lang op mijn bucketlist staan; een halve marathon en uiteindelijk een hele marathon lopen. Ik vraag me wel eens af waarom ik niet eerder een halve marathon heb gelopen.. Maar als ik erover nadenk kom ik tot de conclusie; ik had steeds niet de energie en tijd om ervoor te trainen en het voelde daardoor alsof het niet het juiste moment was. En dan is het natuurlijk ook weer niet een afstand die je zomaar even loopt om ‘m af te strepen van je bucketlist (althans, niet voor mij..waarschijnlijk zou het uitlopen nog wel lukken, maar had ik daarna met de gebakken peren gezeten en hardlopen voor een tijdje kunnen vergeten). Niet wat ik wil dus ik heb het maar niet geprobeerd.

Nerveus?
Hoewel ik het natuurlijk ergens wel spannend vind, heb ik er vooral zin in. Teken voor mij dat het een goede keuze is om ‘m te gaan lopen. Eigenlijk zou ik eind september aan de start staan van de Halve Marathon op Texel, maar die heb ik bewust laten gaan. Ik was er niet klaar voor. De weken ervoor waren zwaar en in die weken heb ik minder tijd besteed aan hardlopen dan ik had gewild, wegens het overlijden van mijn opa. Ik kwam er niet aan toe en zat met mijn hoofd totaal ergens anders. Uiteindelijk werd de Halve Marathon van Texel gecanceld, dus had ik ‘m daar sowieso niet kunnen lopen.

Goed voorbereid?
Het liefst had ik me nog iets beter voorbereid, maar ik denk dat ik met de huidige trainingen wel klaar ben om aan de start te staan in Amsterdam! De afstand kan ik in elk geval aan, verwacht ik. De snelheid is nog niet helemaal wat ik graag zou willen, ik merk dat ik het nog lastig vind om op een bepaald tempo te starten en dat vast te houden.. En ik vind het zoo lastig inschatten of ik te hard ga omdat ik de afstand niet gewend ben in ‘wedstrijdvorm’. Maar het wordt mijn eerste tijd, dus wat dat betreft maakt de snelheid niet zoveel uit!

Heb jij nog tips voor me? Ik hoor het graag! Wat is de mooiste halve/ hele marathon die je ooit gelopen hebt? Of is de marathon voor jou ook een bucketlist ding? Laat het me weten in een reactie!:)

Dag: zondag 19 mei
Goal: onder de 52 minuten
Eindtijd: 55:30

Zondag 19 mei stond er weer een 10km op mijn hardloopprogramma; de pinksterrun in Oudorp. Hell yeah it’s sunny, was wat door mijn heen schoot toen ik zondag 19 mei wakker werd. Dat mooie weer was nogal onverwacht want er was bewolking voorspeld. Ik heb al wel eens eerder beschreven dat ik vooral een mooi-weer loper ben, dus ik was helemaal happy.

Uiteindelijk kwamen we bijna te laat omdat ik er achter kwam dat mijn Garmin horloge leeg was. Met bijna leeg bedoel ik dat ie nog 6% had en met 6% batterij is het volgens mij onmogelijk om een hele 10 km te klokken. Ik bedacht me hoe irritant het zou zijn als ie halverwege uit zou vallen en besloot ‘m daarom nog een paar minuutjes op te laden. Dat ging natuurlijk langzamer dan verwacht en toen we van huis weggingen hadden we nog precies 15 minuten.. en het was ook ongeveer 15 minuten fietsen. Haast dus.

Mijn spieren waren volledig opgewarmd toen ik eenmaal aan de start stond. Ik moet eerlijk zeggen dat ik in tijden niet zo hard gefietst heb. Ook moesten we uiteindelijk nog een stuk lopen van de fietsenstalling naar de start dus ik was helemaal ingelopen. Normaal loop ik nooit in omdat ik er nooit echt zin in heb (hoewel ik vaak de tip krijg om het wel te doen ).

De wedstrijd was loodzwaar. Echt, ik kom niet vaak op het punt dat ik gewoon wil opgeven. Meestal kom ik na een kilometer of 2 wel in de flow en gaan de laatst meters juist het makkelijkst, maar dit keer niet.. ik kwam er gewoon niet in. Het was te warm en elke beweging voelde als eentje teveel. Na een aantal matige kilometers besloot ik dat het tijd was om de doelen wat bij te stellen.

Onderweg was het een soort afvalrace. Mensen vielen, raakten uitgeput en er moest zelfs een ambulance aan te pas komen.
Dat PR ging m niet meer worden (ik wilde eigenlijk onder de 52 minuten lopen), dus ik besloot dat, wanneer ik zonder pauzeren bij de finish aan kwam, al tevreden was. Dat hielp. Hardlopen is zo mentaal. En nadat ik had besloten dat ik met alles tevreden was zolang ik maar zou finishen ging het nog beter ook! Ik liep ontspannender en stoorde me minder aan de hitte.

Mijn eindtijd was 55:30. Kortom, zware wedstrijd maar mentaal zeker een overwinning!:)

Vorig jaar had ik last van een mega hardloop dip. Dat ging zo: ik ging een aantal keer niet omdat het te koud was en opeens was de drempel om niet te gaan wel heel erg laag. Het was mijn voornemen om minstens 1x per week te rennen, maar eerlijk gezegd; ik liep nog geen 1x per maand. Als ik eraan terug denk zijn er een aantal dingen die ervoor gezorgd hebben dat ik wel weer ben gaan hardlopen. Ik heb op een rijtje gezet welke ‘noodmaatregelen’ ik toen heb genomen. Hierbij een aantal tips, die mij zeker geholpen hebben:

Ga niet te snel van start en stel niet te hoge eisen. Ik begon met een extreem rustig tempo. Ging het niet? Dan ging ik wandelen. Alles beter dan nietsJ Wandelen is altijd nog beter dan op de bank zitten. Daarnaast is het een kwestie van accepteren dat je niet al te snel zult gaan in het begin. Geduld!

Gebruik een simpele stopwatch waarmee je de tijd bij houdt. Op die manier loop je slechts op tijd en niet op snelheid. Een halfuur is een halfuur, ongeacht in welk slakkentempo je loopt. Het is veel motiverender om gewoon een halfuurtje te gaan lopen zonder verdere druk dan dat je met je neus op de feiten wordt gedrukt en erachter komt dat je inmiddels een record tempo (maar dan qua traagheid) loopt op de 5 km. Training op afstand komt dan later weer.

Geef je op voor een loopje; dit kan echt werken als een stok achter de deur. Op deze manier krijg je het idee dat je uiteindelijk ergens voor loopt en dat je ergens naar toe werkt. Belangrijk is wel dat deze run niet overmorgen is. Wie vandaag begint met lopen en overmorgen een wedstrijd heeft zal over het algemeen niet heel gemotiveerd raken.
*Voor mij was deze wedstrijd de Dam tot Damloop in 2017. Ik ben in de zomervakantie begonnen met trainen omdat ik m graag wilde lopen, samen met mijn collega’s. En een Dam tot Damloop zonder trainen? Niet handig. Stok achter de deur dus!

Ga lopen in een mooie omgeving; zie punt 1. Mocht aan 1 stuk doorrennen toch nog iets too much zijn, kun je altijd gaan wandelen en wat is er nou fijner dan een wandeling maken in een mooie omgeving.
*zelf vind ik het daarom heerlijk om in het bos te gaan lopen.

Koop een mooi nieuw hardloop kledingstuk: misschien niet de meest voor de hand liggende tip, maar voor mij werkte dit supergoed! Wellicht voor jou ook. Het is heel simpel, je doet jezelf een leuk kledingstuk cadeau. Treat Yourself. En hoe fijn is het om nieuwe kleding gaan te proberen. Yep, stok achter de deur

Herkenbaar? Of heb je andere tips ter motivatie? Laat een reactie achter!:)

In NL was het afgelopen zondag nog warmer dan in Wenen (zie vorige blog over mijn citytripje in Wenen), maar dat kon ik natuurlijk ook niet weten toen ik mij opgaf voor deze loop in Schagen. Zaterdagavond dacht ik er serieus over om de run te skippen, omdat de 10 km in de hitte me geen goed idee leek. Maar heb dat toch maar niet gedaan; over het algemeen kan ik toch altijd wel genieten van zo’n loopje als ik eenmaal bezig ben. En met dat in mijn achterhoofd stond ik daar dan om 12:00, helemaal klaar voor de start.

Vlak voor de start was het nogal rommelig, want zowel de 5 km als de 10 km als de 10 Engels mijl hadden dezelfde startplek- en tijd. Ik had het parcours van tevoren even kort bekeken en ik werd er niet heel wijs van omdat ik verder ook niet heeeel bekend ben ik Schagen. Ik hoopte maar dat het onderweg een beetje goed aangegeven zou zijn. En anders liep ik in het slechtste geval een andere afstand dan waar ik me voor op gegeven had. In het geval van een 5 niet zo erg, in het geval van een 16 km wat minder..

De run was echt bikkelen! Omdat dit de eerste keer was dat ik een 10 km liep (10.4 km zelfs) wist ik niet goed hoe ik ‘m moest indelen en probeerde ik me dus maar een beetje in te houden, zodat ik aan het eind nog wat energie over had. Better safe than sorry. Tijdens het lopen bedacht ik me meerdere keren hoe fijn het zou zijn als ik iets meer getraind had voor deze afstand..Dat is dus iets wat ik voortaan ook zeker ga doen.

Uiteindelijk heb ik me gelukkig niet stuk gelopen en ben ik wel erg tevreden met mijn eindtijd (1:02:04), het ging dus eigenlijk heel goed! Wat wel vreemd was is dat de officiële wedstrijdafstand 10.6 km was en mijn Garmin afstand toch echt 10.4 km aangaf.. Hebben meer mensen hier last van en wat zou je hieraan kunnen doen? Ik heb namelijk wel vaker dat de afstand die mijn horloge aangeeft niet helemaal lijkt te kloppen!

Yes yes! Ik heb sinds zaterdag een Garmin Horloge! Superchill, want zo’n horloge kan echt ‘alles’: je kunt er niet alleen je loop resultaten mee bij houden, maar bijvoorbeeld ook meten hoeveel je slaapt en wat je hartslag is. Ik heb best lang getwijfeld over de aanschaf, want ik wist eigenlijk niet of ik al die extra functies wel nodig had/ zou gebruiken. Zo heb ik nooit echt op hartslag getraind, alleen in een ver verleden (zeg maar 12 jaar terug). En dat vond ik nooit fijn, want ik nam trainen nooit zo heel serieus en vond die schema’s met hartslagzones maar ingewikkeld en onnodig. Daarnaast wilde ik echt niet meten hoeveel ik sliep, omdat ik een ding van te voren al zeker wist: dat het minder was dan zou moeten.

Maarrr tijden veranderen en ik had toch ook wel door hoeveel voordelen zo’n horloge biedt. Vooral nu ik de smaak te pakken heb met hardlopen en ik wil proberen om minstens 3x per week te trainen. Zo is dit horloge echt een hardloop maatje: je kunt onder het lopen heel makkelijk kijken hoe hard je loopt en hoeveel je hebt gelopen. Het is toch een stuk lastiger om onderweg op een smartphone te kijken. Daarnaast kun je de resultaten heel makkelijker uploaden naar Strava, dus de apps kun je sowieso blijven gebruiken.

Ik kon m vandaag (zondag) meteen gebruiken want; wedstrijd!

Het ging meteen al lekker fout want ik vergat m aan te zetten..  toen ik startte had ik wel meteen al het gevoel dat ik iets vergeten was, maar na ongeveer 200 meter dacht ik aan het mooie horloge om mijn pols. Handigggg..

Geluk bij een ongeluk; nadat ik gefinisht was vergat ik m ook uit te zetten.. ik had het idee dat dat elkaar wel weer ophief, maar mijn Strava tijd (28:29 over 5.4 km) was toch net ietsje anders dan mijn officiële tijd (29.12 over 5.5km )

Ik was erg tevreden over deze wedstrijd omdat ik lekker constant gelopen heb en wel moe was, maar niet uitgeput. Het voelde alsof mijn conditie alweer aardig op peil was. Ongetwijfeld zou ik mijn conditie ook kunnen meten door middel van een ochtendhartslag, maar zo ver ben ik nog niet met de Garmin;)

Mijn eerste loopje met de mijn hardloop buddy is in ieder geval goed bevallen:)

Vanavond ga ik me opgeven voor de Texel Halve Marathon. Ik ga alleen wel valsspelen want ik wil de 10 kilometer gaan lopen ipv de Halve Marathon. Ik zei  vandaag tegen iemand dat ik mee wil gaan doen aan de ‘Halve Marathon van Texel’ en terwijl ik dat zei realiseerde ik me dat dat wel erg optimistisch klonk..Marathon, ik?! Degene met wie ik stond te praten was ook onder de indruk en zei ‘Jeetje, wat goed zeg. Gewoon een marathon. Maar dan de helft, zeg maar’. Toen heb ik er maar snel aan toegevoegd dat ik de 10 km ga doen. Misschien ga ik in het vervolg wel zeggen dat ik een kwart marathon wil gaan lopen..sounds more impressiveJ

Hoewel ik in de toekomst zeker eens een halve marathon wil gaan lopen, is dat nu nog wat te vroeg. Of eigenlijk ben ik iets te laat begonen met trainen, maar net hoe je het ziet. Meestal voel ik pas in de lente en zomer de behoefte om langere afstanden te rennen. In de winter sleep ik mezelf naar buiten en wanneer ik stipt een halfuur bezig ben, zorg ik dat ik weer voor mijn voordeur sta. Haarfijn uitgekiemd (zie beschrijving vorige blog). Afijn, met een halfuur trainen kun je geen marathon rennen. Zelfs 10 km wordt al lastig, dus vandaar dat daar nu voor mij de uitdaging ligt. In het verleden liep ik namelijk alleen maar 5 kilometers en in een nog verder verleden liep ik helemaal niet.

Ik weet nog heel goed dat ik de zogenaamde Vestloop (inmiddels is deze loopwestrijd gedoopt tot de Alkmaar City Run) wilde rennen, maar niet getraind had. En daarmee bedoel ik dat ik een aantal jaar niet getraind had en opeens weer begonnen was met hardlopen. Mijn god, ik dacht echt dat ik dood ging. En het was maar 5 kilometer! Ik weet nog dat ik na de finish mijn lichaam totaal niet meer onder controle had en dat ik bijna over mijn nek ging. Note to self terwijl ik dit schrijf: Never Let That Happen Again.

Anyways nog een bijzonderheidje aan de Halve Marathon van Texel(lees 10 km): Je kunt er blijkbaar voor kiezen om vanaf de boot te starten. Hoe vet is dat! Ik heb er zin in. Ik laat volgende keer weten of het inschrijven gelukt is. Het wordt iig een latertje want de inschrijving gaat pas om 0:00 open…

Zondagochtend werd ik erg moe wakker: ik had weliswaar 10 uur geslapen, maar zo voelde ik me op dat moment zeker niet. Hoewel ik supermoe was probeerde ik mezelf ervan te overtuigen dat het een goed idee was om te gaan hardlopen. Dat was niet makkelijk wantik heb de op de een of andere manier door de jaren heen de overtuiging ontwikkeld dat wanneer ik rond 12 uur wakker wordt op een vrije dag, ik weinig productief meer kan zijn en series kijken de enige oplossing is. Heel irritant, vooral als je moet leren ofzo..

Tot mijn verbazing had ik echter rond half 4 opeens mijn hardloopkleding aan. Echt geen idee waar die spirit vandaan kwam. Misschien omdat ik vorige week zo lekker sportief bezig was geweest.

Ik wilde eigenlijk een uur lopen; voor mijn wintersportvakantie heb ik een aantal keer een uurtje gelopen en ik voelde me daarna steeds zo fit dat ik weer snakte naar dat gevoel. En het gevoel dat ik dan s avonds lekker veel kan eten omdat ik ‘toch een uur gelopen heb’. Eigenlijk is lekker eten dan mijn motief om te gaan hardlopen als ik er overna denk.

Het liefste loop ik hard in het bos in Bergen; het is er altijd lekker rustig en ik voel me weinig bekeken.

In de binnenstad lopen is gewoon echt irritant; ik voel me constant bekeken en bovendien heb ik elke keer wel een speelse hond achter me aan. En die baasjes maar roepen ‘hij doet echt niks hoor’. Yeah right, volgens mij bepaalt een hond altijd nog zelf of hij wel of niet iets doet..

Op een gegeven moment kwam ik iemand tegen in het bos; iemand die aan het wandelen was. Ik vraag me dan altijd af waarom iemand daar op dat moment loopt en wat ze op dat moment denken. Meestal zijn ze ook diep in gedachten verzonken, zo diep dat ze je niet zien lopen.

Met mede-hardlopers is het anders; daar heb je (aldus ik) meestal een kort moment van erkentenis mee, alsof je beide wilt zeggen: wij kennen elkaar niet, maar we hebben in elk geval een overeenkomstige interesse, dus we zeggen elkaar gedag.

Het was die dag stil in het bos, maar ik kwam toch mede-hardlopers tegen:

Een mede-hardloopster in het bos met een ontzettend leuk roze jasje aan. In mijn extreem hoge snelheid (ahum) kon ik helaas niet zien wat voor jasje het precies was of van welk merk. Note to self: thuis opzoekenJ.

Nog geen 2 minuten later kwam ik nog een mede-hardloper tegen. Hij was van het soort mensen dat je gewoon liever niet tegenkomt omdat hij je met een strakke blik aankijkt.  Al van verre. En probeer dan maar eens 100 meter lang zijn blik te ontwijken. Toen hij 5 passen van me verwijderd was mompelde hij een vluchtig ‘hallo’ , zonder zijn ijzige blik van me af te wenden. Ik mompelde iets terug. Je hoeft niet eens hallo te zeggen, als je de 2 random klinkers mompelt die hetzelfde klinken als hallo, ben je er al.

Eindstand had ik 30 minuten gelopen. Omdat ik de gelopen tijd altijd wil afronden op een mooi heel getal, liep ik nog een rondje over de parkeerplaats; beter dat dan op 29 minuten uitkomen. Op 29 minuten uitkomen is het zo nét niet.

Stay tuned!