Omdat ik nu even niet kan lopen wegens mijn knieblessure (zie blog ‘auw mijn knie’), realiseer ik me hoe fijn ik hardlopen vind en hoe vervelend ik het vind dat ik nu even niet kan. Dus heb ik voor mezelf eens op een rijtje gezet waarom ik zo graag hardloop.  Waarom trek ik elke keer die schoenen aan (ongeacht of het ijskoud is, regent of we midden in een hittegolf zitten)? Wat maakt dat ik het zo leuk vindt?  Ik ben tot de volgende redenen gekomen:

It clears up my mind (ehm hoe vertaal je deze in het Nederlands)?
Vooral na een lange werkdag gaat deze op. Ik vind het heerlijk om na een dag werken mijn gedachten even helemaal vrij te laten en te genieten van buiten. Ik heb een kantoorbaan, waardoor ik veel zit en relatief weinig beweeg (hoewel ik mezelf vaak wel een soort van dwing om een rondje te wandelen in de pauze). Dingen van werk die ik meeneem naar huis? Dat is meestal over zodra ik mijn rondje gelopen heb.

Ik voel me energieker als ik sport
Er is een periode in mijn leven geweest (zo’n 5 jaar geleden) dat ik nauwelijks aan sport deed. Het resultaat was dat ik vaak moe was en weinig energie had. Ik voelde aan alles dat ik meer moest bewegen. Toen ik hardlopen eenmaal weer had opgepakt kwam die energie ook vrij snel weer terug.

Ik vind het leuk om een bepaald doel te hebben en daarnaar toe te trainen
Het stellen van een doel werkt voor mij heel goed.  Bijvoorbeeld ‘het lopen van een halve marathon’ of ‘elke maand meedoen aan een race’. Op die manier heb ik iets om naar toe te trainen en ik ben dan ook oprecht trots als ik het haal:) Tot nu toe ben ik het meest trots op die halve marathon!

Ik ben te dol op eten.
Deze in combinatie met nummer 2 zijn de voornaamste redenen dat ik weer ben begonnen met hardlopen. Niet sporten & veel eten zijn nou eenmaal niet zo’n hele goede combinatie..:’) Op de een of andere manier at ik ook nog eens veel meer toen ik niet sportte.. terwijl ik juist minder trek heb nu ik meer sport.

Het is  een ontspanningsactiviteit
 Ennnn ik word er gewoon vrolijk van (in de stromende regen ietsje minder, maar dan komt die blijdschap vooral als ik klaar ben). Lekker buiten zijn, een frisse neus halen en genieten van de omgeving, vooral als ik in de duinen/het bos loop.

Herkenbaar? Wat zijn jouw redenen om hard te lopen?

Dit keer schrijf ik een blog over de minder zonnige kant van hardlopen; blessureleed. Helaas was dit voor mij de afgelopen 2 weken de realiteit..

Mijn knie
Tijdens mijn halve marathon in Amsterdam had ik nergens last van en liep ik best lekker (zie blog ‘Mijn eerste halve Marathon’). Nadat ik gefinisht was had ik hele zware benen. Zware benen, maar geen pijn. Ik dacht dat het allemaal wel meeviel en dat ik vooral fixe spierpijn zou krijgen (ik had ook nog nooit een afstand van 21,1 km gelopen dus het leek me heel logisch dat ik die spierpijn zou krijgen.)
Maar al in de avond merkte ik een soort, tsja hoe omschrijf je dat, steek, in m’n linkerknie. Aan de zijkant. En de dag erna, maandag, was die pijnlijke steek nog heftiger en was zelfs lopen lastig. Vooral traplopen bleek een hele opgave; ik strompelde wat af die dag.
Gelukkig, gelukkig, gelukkig werd de pijn in de dagen erna minder en verdween het zelfs.. tot het moment dat ik een halve week later weer een rondje liep. En toen realiseerde ik me dat ik gewoon echt geblesseerd was.

En nu?
Om die knie veel rust te geven heb ik besloten om heel rustig aan te doen. Als ik ga lopen, zal dat op een langzaam tempo moeten. Daarnaast kan ik niet teveel km maken; ik merk dat de eerste 5 km wel gaan en het daarna mis gaat. Om het even van de positieve kant te bekijken: ik kan dus in elk geval 5 km lopen en dat is meer dan niets.

Zwemmen, fietsen?
Ook ben ik van plan om zwemmen weer op te pakken, dit deed ik in de zomer al heel regelmatig maar hier ben ik in aanloop naar de halve marathon eigenlijk mee gestopt omdat ik me vooral wilde focussen op hardlopen.
Ook denk ik erover om mijn wielrenfiets weer eens tevoorschijn te halen. Die hangt al zeker 6 jaar te verstoffen..maar als die blessure niet over gaat dan is dit zeker een plan B optie. Waarom ik ooit aan wielrennen deed en nu al een aantal jaar niet meer? Misschien schrijf ik daar binnenkort wel een blog over;)
Maar jeetje joh, ik realiseerde me op het moment dat ik met die pijnlijke knie de trap afstrompelde wel hoe ontzettend dankbaar ik ben dat ik verder gewoon alles kan. En dat ik m’n lichaam echt die rust ga gunnen, om later ook nog plezier te hebben van hardlopen. Nu even pas op de plaats en vooral luisteren naar mijn lichaam.

Herkenbaar?
Heb jij wel eens last gehad van een blessure die lange of korte tijd duurde en wat deed je toen? Hield je rust of probeerde je een andere sport?

Texel Halve Marathon

Een stukje schrijven over een run is voor mij eigenlijk een soort fijne terugblik dus ik gooi er weer eentje online! Enjoy the reading:)

Zondag 30 september begon als een koude en regenachtige dag. Ik besloot dan ook om voor lopen in een lange broek te gaan. Dat doe ik eigenlijk nooit (alleen midden in de winter) dus je kunt je voorstellen hoe weinig vertrouwen ik in het weer van die dag had. Daarbij was de hardloopbroek die ik aan wilde een nieuwe broek en ik wil nieuwe kleding altijd A.S.A.P. aan dus uiteindelijk stond ik dus met die lange broek aan de start.

Het bijzondere van deze run was dat het mogelijk was om vanaf de boot naar Texel te starten en dat ging ongeveer zo: de boot naar Texel vertrok om 12:00 en op deze boot bevonden zich alleen maar hardlopers. Je stond met honderden (misschien zelfs duizend, ik ben slecht in schatten) in het laadruim waar meestal de auto’s staan en zodra de boot bij Texel aankwam ging er een keiharde toeter en ging de race van start. Ontzettend leuk en uniek om mee te maken. Compleet anders dan de starts die ik tot nu toe mee gemaakt heb. Hoe vaak start je nou vanaf een boot..?;)

Tijdens de boottocht klaarde het weer ook meteen op; zodra we op land waren en de race dus gestart was scheen de zon opeens fel en had ik direct spijt van mijn lange broek. Ondanks de te warme kleding (als een broek na 100m al te warm aan voelt dan weet je dat je een probleem hebt de rest van de race) ging het wel erg lekker! Ik liep lekker door en hoewel de eerste kilometers vrij langzaam gingen door de drukte kon ik daardoor aan het einde wel een aardig hoog tempo volhouden zonder stuk te gaan. Lekkere opbouw dus.
Wat wel errug jammer was: mijn Garmin horloge werkte helaas niet mee en tijdens het lopen kon ik er niet achter komen waarom niet dus moest ik ‘m na 1 km opnieuw starten. Balen!

Het was een fijne en gezellige race om te lopen maar ik moet zeggen dat ik volgend jaar toch liever voor de halve marathon ga. Het 10 km parcours liep namelijk vooral door de polder en was tamelijk saai. De halve marathon route ging door bos, over strand en door de duinen. Nu was een halve marathon dit jaar nog een stap te ver omdat ik gewoon niet voldoende getraind was, maar voor volgend jaar zet ik ‘m op de bucketlist!

Daarbij was dit een race waarbij je niet echt goed op tijd kon lopen, want aan het begin was het gewoon echt te druk en kwam je in de mensenmassa weinig verder dan een snelheid 10 km per uur. Mijn eindtijd was dan ook bij lange na geen PR: 57 min nog wat..

Kortom: next year again! Maar dan wel 11 km extra en dus wat meer van Texel zien:)

Wie heeft deze Texel Run ook wel eens gelopen en wat vond je ervan? En welke halve marathon zou je me aanraden? Laat een reactie achter!

Vorig jaar had ik last van een mega hardloop dip. Dat ging zo: ik ging een aantal keer niet omdat het te koud was en opeens was de drempel om niet te gaan wel heel erg laag. Het was mijn voornemen om minstens 1x per week te rennen, maar eerlijk gezegd; ik liep nog geen 1x per maand. Als ik eraan terug denk zijn er een aantal dingen die ervoor gezorgd hebben dat ik wel weer ben gaan hardlopen. Ik heb op een rijtje gezet welke ‘noodmaatregelen’ ik toen heb genomen. Hierbij een aantal tips, die mij zeker geholpen hebben:

Ga niet te snel van start en stel niet te hoge eisen. Ik begon met een extreem rustig tempo. Ging het niet? Dan ging ik wandelen. Alles beter dan nietsJ Wandelen is altijd nog beter dan op de bank zitten. Daarnaast is het een kwestie van accepteren dat je niet al te snel zult gaan in het begin. Geduld!

Gebruik een simpele stopwatch waarmee je de tijd bij houdt. Op die manier loop je slechts op tijd en niet op snelheid. Een halfuur is een halfuur, ongeacht in welk slakkentempo je loopt. Het is veel motiverender om gewoon een halfuurtje te gaan lopen zonder verdere druk dan dat je met je neus op de feiten wordt gedrukt en erachter komt dat je inmiddels een record tempo (maar dan qua traagheid) loopt op de 5 km. Training op afstand komt dan later weer.

Geef je op voor een loopje; dit kan echt werken als een stok achter de deur. Op deze manier krijg je het idee dat je uiteindelijk ergens voor loopt en dat je ergens naar toe werkt. Belangrijk is wel dat deze run niet overmorgen is. Wie vandaag begint met lopen en overmorgen een wedstrijd heeft zal over het algemeen niet heel gemotiveerd raken.
*Voor mij was deze wedstrijd de Dam tot Damloop in 2017. Ik ben in de zomervakantie begonnen met trainen omdat ik m graag wilde lopen, samen met mijn collega’s. En een Dam tot Damloop zonder trainen? Niet handig. Stok achter de deur dus!

Ga lopen in een mooie omgeving; zie punt 1. Mocht aan 1 stuk doorrennen toch nog iets too much zijn, kun je altijd gaan wandelen en wat is er nou fijner dan een wandeling maken in een mooie omgeving.
*zelf vind ik het daarom heerlijk om in het bos te gaan lopen.

Koop een mooi nieuw hardloop kledingstuk: misschien niet de meest voor de hand liggende tip, maar voor mij werkte dit supergoed! Wellicht voor jou ook. Het is heel simpel, je doet jezelf een leuk kledingstuk cadeau. Treat Yourself. En hoe fijn is het om nieuwe kleding gaan te proberen. Yep, stok achter de deur

Herkenbaar? Of heb je andere tips ter motivatie? Laat een reactie achter!:)