Yes yes! Ik heb sinds zaterdag een Garmin Horloge! Superchill, want zo’n horloge kan echt ‘alles’: je kunt er niet alleen je loop resultaten mee bij houden, maar bijvoorbeeld ook meten hoeveel je slaapt en wat je hartslag is. Ik heb best lang getwijfeld over de aanschaf, want ik wist eigenlijk niet of ik al die extra functies wel nodig had/ zou gebruiken. Zo heb ik nooit echt op hartslag getraind, alleen in een ver verleden (zeg maar 12 jaar terug). En dat vond ik nooit fijn, want ik nam trainen nooit zo heel serieus en vond die schema’s met hartslagzones maar ingewikkeld en onnodig. Daarnaast wilde ik echt niet meten hoeveel ik sliep, omdat ik een ding van te voren al zeker wist: dat het minder was dan zou moeten.

Maarrr tijden veranderen en ik had toch ook wel door hoeveel voordelen zo’n horloge biedt. Vooral nu ik de smaak te pakken heb met hardlopen en ik wil proberen om minstens 3x per week te trainen. Zo is dit horloge echt een hardloop maatje: je kunt onder het lopen heel makkelijk kijken hoe hard je loopt en hoeveel je hebt gelopen. Het is toch een stuk lastiger om onderweg op een smartphone te kijken. Daarnaast kun je de resultaten heel makkelijker uploaden naar Strava, dus de apps kun je sowieso blijven gebruiken.

Ik kon m vandaag (zondag) meteen gebruiken want; wedstrijd!

Het ging meteen al lekker fout want ik vergat m aan te zetten..  toen ik startte had ik wel meteen al het gevoel dat ik iets vergeten was, maar na ongeveer 200 meter dacht ik aan het mooie horloge om mijn pols. Handigggg..

Geluk bij een ongeluk; nadat ik gefinisht was vergat ik m ook uit te zetten.. ik had het idee dat dat elkaar wel weer ophief, maar mijn Strava tijd (28:29 over 5.4 km) was toch net ietsje anders dan mijn officiële tijd (29.12 over 5.5km )

Ik was erg tevreden over deze wedstrijd omdat ik lekker constant gelopen heb en wel moe was, maar niet uitgeput. Het voelde alsof mijn conditie alweer aardig op peil was. Ongetwijfeld zou ik mijn conditie ook kunnen meten door middel van een ochtendhartslag, maar zo ver ben ik nog niet met de Garmin;)

Mijn eerste loopje met de mijn hardloop buddy is in ieder geval goed bevallen:)

Vanavond ga ik me opgeven voor de Texel Halve Marathon. Ik ga alleen wel valsspelen want ik wil de 10 kilometer gaan lopen ipv de Halve Marathon. Ik zei  vandaag tegen iemand dat ik mee wil gaan doen aan de ‘Halve Marathon van Texel’ en terwijl ik dat zei realiseerde ik me dat dat wel erg optimistisch klonk..Marathon, ik?! Degene met wie ik stond te praten was ook onder de indruk en zei ‘Jeetje, wat goed zeg. Gewoon een marathon. Maar dan de helft, zeg maar’. Toen heb ik er maar snel aan toegevoegd dat ik de 10 km ga doen. Misschien ga ik in het vervolg wel zeggen dat ik een kwart marathon wil gaan lopen..sounds more impressiveJ

Hoewel ik in de toekomst zeker eens een halve marathon wil gaan lopen, is dat nu nog wat te vroeg. Of eigenlijk ben ik iets te laat begonen met trainen, maar net hoe je het ziet. Meestal voel ik pas in de lente en zomer de behoefte om langere afstanden te rennen. In de winter sleep ik mezelf naar buiten en wanneer ik stipt een halfuur bezig ben, zorg ik dat ik weer voor mijn voordeur sta. Haarfijn uitgekiemd (zie beschrijving vorige blog). Afijn, met een halfuur trainen kun je geen marathon rennen. Zelfs 10 km wordt al lastig, dus vandaar dat daar nu voor mij de uitdaging ligt. In het verleden liep ik namelijk alleen maar 5 kilometers en in een nog verder verleden liep ik helemaal niet.

Ik weet nog heel goed dat ik de zogenaamde Vestloop (inmiddels is deze loopwestrijd gedoopt tot de Alkmaar City Run) wilde rennen, maar niet getraind had. En daarmee bedoel ik dat ik een aantal jaar niet getraind had en opeens weer begonnen was met hardlopen. Mijn god, ik dacht echt dat ik dood ging. En het was maar 5 kilometer! Ik weet nog dat ik na de finish mijn lichaam totaal niet meer onder controle had en dat ik bijna over mijn nek ging. Note to self terwijl ik dit schrijf: Never Let That Happen Again.

Anyways nog een bijzonderheidje aan de Halve Marathon van Texel(lees 10 km): Je kunt er blijkbaar voor kiezen om vanaf de boot te starten. Hoe vet is dat! Ik heb er zin in. Ik laat volgende keer weten of het inschrijven gelukt is. Het wordt iig een latertje want de inschrijving gaat pas om 0:00 open…

Zondagochtend werd ik erg moe wakker: ik had weliswaar 10 uur geslapen, maar zo voelde ik me op dat moment zeker niet. Hoewel ik supermoe was probeerde ik mezelf ervan te overtuigen dat het een goed idee was om te gaan hardlopen. Dat was niet makkelijk wantik heb de op de een of andere manier door de jaren heen de overtuiging ontwikkeld dat wanneer ik rond 12 uur wakker wordt op een vrije dag, ik weinig productief meer kan zijn en series kijken de enige oplossing is. Heel irritant, vooral als je moet leren ofzo..

Tot mijn verbazing had ik echter rond half 4 opeens mijn hardloopkleding aan. Echt geen idee waar die spirit vandaan kwam. Misschien omdat ik vorige week zo lekker sportief bezig was geweest.

Ik wilde eigenlijk een uur lopen; voor mijn wintersportvakantie heb ik een aantal keer een uurtje gelopen en ik voelde me daarna steeds zo fit dat ik weer snakte naar dat gevoel. En het gevoel dat ik dan s avonds lekker veel kan eten omdat ik ‘toch een uur gelopen heb’. Eigenlijk is lekker eten dan mijn motief om te gaan hardlopen als ik er overna denk.

Het liefste loop ik hard in het bos in Bergen; het is er altijd lekker rustig en ik voel me weinig bekeken.

In de binnenstad lopen is gewoon echt irritant; ik voel me constant bekeken en bovendien heb ik elke keer wel een speelse hond achter me aan. En die baasjes maar roepen ‘hij doet echt niks hoor’. Yeah right, volgens mij bepaalt een hond altijd nog zelf of hij wel of niet iets doet..

Op een gegeven moment kwam ik iemand tegen in het bos; iemand die aan het wandelen was. Ik vraag me dan altijd af waarom iemand daar op dat moment loopt en wat ze op dat moment denken. Meestal zijn ze ook diep in gedachten verzonken, zo diep dat ze je niet zien lopen.

Met mede-hardlopers is het anders; daar heb je (aldus ik) meestal een kort moment van erkentenis mee, alsof je beide wilt zeggen: wij kennen elkaar niet, maar we hebben in elk geval een overeenkomstige interesse, dus we zeggen elkaar gedag.

Het was die dag stil in het bos, maar ik kwam toch mede-hardlopers tegen:

Een mede-hardloopster in het bos met een ontzettend leuk roze jasje aan. In mijn extreem hoge snelheid (ahum) kon ik helaas niet zien wat voor jasje het precies was of van welk merk. Note to self: thuis opzoekenJ.

Nog geen 2 minuten later kwam ik nog een mede-hardloper tegen. Hij was van het soort mensen dat je gewoon liever niet tegenkomt omdat hij je met een strakke blik aankijkt.  Al van verre. En probeer dan maar eens 100 meter lang zijn blik te ontwijken. Toen hij 5 passen van me verwijderd was mompelde hij een vluchtig ‘hallo’ , zonder zijn ijzige blik van me af te wenden. Ik mompelde iets terug. Je hoeft niet eens hallo te zeggen, als je de 2 random klinkers mompelt die hetzelfde klinken als hallo, ben je er al.

Eindstand had ik 30 minuten gelopen. Omdat ik de gelopen tijd altijd wil afronden op een mooi heel getal, liep ik nog een rondje over de parkeerplaats; beter dat dan op 29 minuten uitkomen. Op 29 minuten uitkomen is het zo nét niet.

Stay tuned!