Verhuizen..
Het is niet eens zo heel lang geleden dat ik voor het laatst verhuisde.. 3 jaar. Maar op de een of andere manier heb ik volledig uit mijn geheugen gewist hoe hectisch dat toen was, maar tijdens het verhuizen wist ik het opeens weer. Het daarom is ook dat ik me heb voorgenomen dat ik dit de komende 10 jaar NIET meer te verhuizen.
Ik heb vorige week nog in de chaos/troep gezeten maar nu  begint alles langzaam te landen en hebben veel spullen weer een plekje gekregen. Momenteel houd ik mij dus bezig met het leukste deel van verhuizen: alles inrichten 🙂 Omdat ik zo druk was met verhuizen de afgelopen weken had ik wat minder tijd om hard te lopen. En dat was precies wat nodig was voor mijn knie. Even rust.

Fysio:
Ik loop ondertussen bij een fysiotherapeut voor mijn knieklachten en ik heb te horen gekregen dat ik een runners knie heb. Ik had daar wel eerder van gehoord en had al zo’n vermoeden dat ik daar last van had..alleen nu is het is dus geen zelf-diagnose meer, maar officieel;) Mijn komende hardloop weken zullen bestaan uit rustig aan weer opbouwen (laag tempo en weinig km), een zooi oefeningen die ik 4 keer per week moet gaan doen (ik heb mezelf plechtig beloofd dat ik dit ook ga doen, want normaal ben ik niet zo’n held in gedisciplineerd oefeningen doen) en verder rust houden/ andere sporten doen.
Deze week heb ik in elk geval geen last gehad van mijn knie, dus daar ben ik heeeel erg blij mee! Je gaat het hardlopen met een blessure toch minder als vanzelfsprekend beschouwen en waardeert het des de meer. Eigenlijk is dat ook wel eens goed.

Plannen voor 2020?
Eigenlijk had ik nu al vol op hardloop plannen willen maken voor 2020, maar door die knie stel ik dat nog even uit. Eerst maar eens kijken hoe snel dit herstelt. Wél ben ik van plan om me op te geven voor de 10 km van Schoorl, om toch een wedstrijd te hebben staan en iets hebben om naar toe te trainen als ik weer iets verder ben in de opbouw. Dat loopje is in februari, ik heb er alle vertrouwen in dat dat gaat lukken!

Heb jij wel eens last gehad van een blessure? Ben je toen helemaal gestopt met sporten of heb je rustiger aan gedaan?

Dit keer schrijf ik een blog over de minder zonnige kant van hardlopen; blessureleed. Helaas was dit voor mij de afgelopen 2 weken de realiteit..

Mijn knie
Tijdens mijn halve marathon in Amsterdam had ik nergens last van en liep ik best lekker (zie blog ‘Mijn eerste halve Marathon’). Nadat ik gefinisht was had ik hele zware benen. Zware benen, maar geen pijn. Ik dacht dat het allemaal wel meeviel en dat ik vooral fixe spierpijn zou krijgen (ik had ook nog nooit een afstand van 21,1 km gelopen dus het leek me heel logisch dat ik die spierpijn zou krijgen.)
Maar al in de avond merkte ik een soort, tsja hoe omschrijf je dat, steek, in m’n linkerknie. Aan de zijkant. En de dag erna, maandag, was die pijnlijke steek nog heftiger en was zelfs lopen lastig. Vooral traplopen bleek een hele opgave; ik strompelde wat af die dag.
Gelukkig, gelukkig, gelukkig werd de pijn in de dagen erna minder en verdween het zelfs.. tot het moment dat ik een halve week later weer een rondje liep. En toen realiseerde ik me dat ik gewoon echt geblesseerd was.

En nu?
Om die knie veel rust te geven heb ik besloten om heel rustig aan te doen. Als ik ga lopen, zal dat op een langzaam tempo moeten. Daarnaast kan ik niet teveel km maken; ik merk dat de eerste 5 km wel gaan en het daarna mis gaat. Om het even van de positieve kant te bekijken: ik kan dus in elk geval 5 km lopen en dat is meer dan niets.

Zwemmen, fietsen?
Ook ben ik van plan om zwemmen weer op te pakken, dit deed ik in de zomer al heel regelmatig maar hier ben ik in aanloop naar de halve marathon eigenlijk mee gestopt omdat ik me vooral wilde focussen op hardlopen.
Ook denk ik erover om mijn wielrenfiets weer eens tevoorschijn te halen. Die hangt al zeker 6 jaar te verstoffen..maar als die blessure niet over gaat dan is dit zeker een plan B optie. Waarom ik ooit aan wielrennen deed en nu al een aantal jaar niet meer? Misschien schrijf ik daar binnenkort wel een blog over;)
Maar jeetje joh, ik realiseerde me op het moment dat ik met die pijnlijke knie de trap afstrompelde wel hoe ontzettend dankbaar ik ben dat ik verder gewoon alles kan. En dat ik m’n lichaam echt die rust ga gunnen, om later ook nog plezier te hebben van hardlopen. Nu even pas op de plaats en vooral luisteren naar mijn lichaam.

Herkenbaar?
Heb jij wel eens last gehad van een blessure die lange of korte tijd duurde en wat deed je toen? Hield je rust of probeerde je een andere sport?