Pfffoee dat was ‘m dan! Mijn eerste halve marathon. Gisteren (20 oktober) liep ik in Amsterdam mijn allereerste halve marathon. Iets wat ik al heeeel lang op mijn to-do lijstje/bucketlist/whatever you call it had staan! Ik heb me vandaag de hele dag vrij euforisch gevoeld. Een gevoel dat direct begon nadat ik gefinisht was.
Viel het me mee of tegen?
Beide. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de afstand toch pittiger vond ik dan ik van te voren had ingeschat. Ja, 21.1 km is 21.1 km, maar op de een of andere manier leek het aantal te lopen kilometers tijdens de race toch net wat meer dan in de dagen ervoor.
Deels komt dat door mezelf. Ik ging er namelijk vrij blanco in, vastbesloten om mezelf geen extra druk op te leggen door een bepaalde tijd te verwachten..maar halverwege liep ik een tijdje met een pacemaker mee. Deze pacemaker liep op 2:00…je voelt ‘m al aankomen. Ik kreeg glinsterende oogjes en zag opeens die tijd onder de 2:00 helemaal voor me. Dus ik heb daar vanaf 2km tot ongeveer 11 km lekker achteraan gehobbeld. En dat was eigenlijk net ietsje te snel.
Na 11 km
Besloot ik dat ik me lang genoeg had uitgesloofd achter mijn haas, de pacemaker. Waarom liep ik opeens 5:35 terwijl ik niet eens een bepaalde tijd in gedachten had, maar vooral gewoon wilde finishen? Die beslissing na 11 km heeft me in zekere zin gered. Ik weet niet of ik de finish had gehaald als ik nog 2 km op 5:35 min/km mee had gelopen. Het ging, zoals gezegd eigenlijk iets te hard.
11 km – 18 km
De kilometers na 11 km waren wat rustiger en ik kwam weer wat ‘op adem’. Rustig tempo, rond de 5:50/6:00 gemiddeld. Ik vond ergens dat ik wel faalde, ten opzichte van de snelle km’s van ervoor, maar ik wist dit gevoel uit te schakelen. Niet denken aan snelheid! Gewoon finishen. Hield ik mezelf streng voor.
18 km- finish
Ik moet eerlijk bekennen dat ik met de trainingen maar tot 18 km ben gekomen dus ik liep vanaf 18 km mijn langst afstand ooit. Ik voelde vanaf die kilometer wel dat ik echt vermoeid werd. Ik had veel dorst en mijn tempo begon weer wat in te zakken. Wat me wel errrrug geholpen heeft tijdens deze wedstrijd (en eigenlijk tijdens elke wedstrijd wel) was het publiek langs de route. Wat een mensen! En wat werden wij runners hard aangemoedigd. Uiteindelijk wist ik in de laatste km nog te versnellen.. en jeetje wat is die finish in Amsterdam ge-wel-dig. Onder luid applaus het Olympisch stadion in lopen!
Voor herhaling vatbaar?
Absoluut! Wat een fantastisch gevoel. De halve marathon gelopen. Ik heb er echt van genoten. Ik ga lekker even nagenieten, hopen dat de spierpijn meevalt (tot nu toe wel) en ik heb het idee dat ik hier nog wel wat meer dingen over zou kunnen delen. Dus wie weet ga ik dat de komende tijd ook nog doen, hier op mijn blog.
Waar liep jij jouw eerste marathon/halve marathon of ben je van plan om deze nog te gaan lopen? Welke zou jij mij aanraden?