Dag 1: 1e dag skiën 

Vandaag zou het mijn eerste keer op ski’s worden sinds afgelopen maart (2017) toen ik voor de aller- eerste keer kennismaakte met wintersport. Eigenlijk nog geen jaar geleden dus, maar zo voelde dat niet op dat moment. Het voelde alsof ik weer helemaal opnieuw zou moeten beginnen. Hoe kon ik die afdaling af? Had ik dat vorig jaar echt gedaan? Ik kon het me eigenlijk niet voorstellen.

Ik heb de afgelopen maand veel hardgelopen. Langere stukken hardgelopen (hiermee bedoel ik mintens een uur), dus ik hoopte dat het in elk geval niet aan mijn conditie lag. Vorig jaar was dat geloof ik anders. Ik kan het me niet heel goed meer voor de geest halen, maar volgens mij was ik toen veel minder goed in conditie dan dit jaar. Ik herinner me nog dat ik toen verbaasd was dat ik niet direct uitgeput op de grond lag..

We begonnen die dag met een tochtje met z’n allen; ik kwam tot mn grote verbazing nog redelijk mee.

En yep, ik ging onderuit , 2 keer zelfs. Tot mijn grote frustratie. Maar ach, vallen en weer opstaan is het gezegde en zo voelde ik me ook op dat moment. Je kunt niks leren zonder eerst te falen. Daarnaast deed het helemaal geen pijn, ik viel zacht. Maar god, wat ik haat ik het om daar te liggen en overeind te moeten krabbelen (zonder opnieuw te vallen). Mijn skies te moeten zoeken en ze op de een of andere manier aan te moeten doen op een schuine helling. Maar eind goed al goed stond ik toch weer ( om nog geen 5 minuten later weer te vallen).

Anyways, de Frankfurter wurst mit semmel en Spezi (drankje) smaakte goed en ik ben weer lekker een ochtendje *en begin van de middag) sportief bezig geweest.

Dag 2  Bewolking en daarna zon

Deze dag gingen we pas rond half 10 richting de piste. Een beetje uitslapen dus! Naast dat ik mijn benen flink voelde van de dag ervoor, was ik me ook meer bewust van de spieren in mijn armen dan me lief was..

De eerste afdeling was zoals altijd even wennen; ik had het gevoel dat ik weer opnieuw moest beginnen en dat ik alles wat gisteren goed ging vandaag weer opnieuw zou moeten leren.

Het viel echter alles mee een ik skiede vrij vlug weg en kwam gelukkig heel aan bij de tussenstop. De dag begon heel bewolkt  en hoewel er zon voorspeld was was daar nog weinig van terug te zien. Wat een wereld van verschil het is als de zon schijnt!

Halverwege de afdeling stond ik even stil om uit te rusten en viel mijn oog op een meisje van mijn leeftijd dat langs snowboarde en een helm met oortjes had. Hoe vet is dat! Een helm met kattenoren. Steven wist me te vertellen dat die oren te koop zijn in de winkel aan de piste…Menig mens zou denken: seriously, oren.. why? Maar ik moet zeggen ik hou van die aparte dingen. It’s all about details!

Enfin, later zag ik in de winkel dat de oren maar liefst 39.95 euro kostten, wat ik het dan weer niet echt waard vond. Die oren zijn er dus niet van gekomen, maar als ik ze ooit ergens tegenkom voor een normale prijs..Neem ik een paar oren voor op mijn helm!

Terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat ik misschien eerst wat beter moet leren skien.. Nadeel aan een paar oren op je helm  is natuurlijk dat iedereen naar je kijkt. Nu vind ik dat opzich geen probleem, maar wanneer ik op skies sta heb ik het toch liever niet..Misschien over een aantal jaar en heel wat lessen verder!

De lunch was (opnieuw) een heerlijke Frankfurter worst met een semmel (lees: kaiserbroodje).. In het zonnetje! Want die was inmiddels doorgekomen.